Stinkende sokken, smerige onderbroeken, zweterige oksels en prachtige uitzichten. We zijn weer aan een trekking begonnen. Dit maal hebben we gekozen voor een 12-daagse campingtrekking door één van de minder bezochte wandelgebieden van Nepal. De naam van de trekking is: Tamang Heritage Trail.

In eerste instantie hadden we ons voorgenomen om geen trekking te doen in Nepal. De winter is immers begonnen wat het wandelen in de hoger gelegen gebieden van Nepal oncomfortabel maakt. Het is dan gewoonweg te koud om echt van de trekking te kunnen genieten. Tenzij je natuurlijk een echte bikkel bent. En dat zijn wij niet! Daarnaast hadden we van verschillende andere reizigers gehoord dat hun trekkingbeleving in Nepal was tegengevallen. Het gaat dan voornamelijk om trekkings in de populaire gebieden van de Mt. Everest en de Annapurna. Het probleem van deze populaire trekkings is dat de geldzucht ook hier heeft toegeslagen. Ook hier worden de toeristen tegenwoordig gezien als melkkoe. We hebben van reizigers gehoord dat ze € 2,- moesten betalen voor een fles gezuiverd drinkwater, € 4,- moesten afrekenen voor een pot thee, werden geconfronteerd met een ter plekke verzonnen bergbelasting en soms zelfs geen kamer konden vinden omdat ze alleen of met twee personen reisden (hotels verhuren de kamers liever aan grotere groepen omdat ze dan ook meer geld verdienen aan het eten en drinken). Het gaat zelfs zo ver dat je moet betalen voor extra dekens en voor het opladen van de batterij van je fotocamera (€ 3,- per uur!). In een dergelijke trekking waarin je dagelijks het gevecht moet aangaan met de aasgieren van de Himalaya, hebben wij geen trek. Daarnaast zijn deze trekkings voor ons veel te toeristisch geworden. Door de enorme aantallen toeristen die elk jaar weer naar deze gebieden komen, is er een volledige toeristeninfrastructuur langs de route ontstaan. Er zijn inmiddels vele hotels en hostels langs de route gebouwd, waarvan de meeste zelfs telefoon en internetfaciliteiten bieden. Daarnaast zijn er plekken waar prostituees actief zijn die hun diensten aanbieden aan de moderne ‘trekker’. Van de echte charme om met je tent en eigen groep dragers door de bergen te trekken, is dus geen sprake meer in deze gebieden. Al met al gingen we ervan uit dat we dit jaar geen trekking zouden doen in Nepal.


Tamang Heritage Trail
Nagthali (Nepal), 26 december 2007

Stinkende sokken, smerige onderbroeken, zweterige oksels en prachtige uitzichten. We zijn weer aan een trekking begonnen. Dit maal hebben we gekozen voor een 12-daagse campingtrekking door één van de minder bezochte wandelgebieden van Nepal. De naam van de trekking is: Tamang Heritage Trail. In eerste instantie hadden we ons voorgenomen om geen trekking te doen in Nepal. De winter is immers begonnen wat het wandelen in de hoger gelegen gebieden van Nepal oncomfortabel maakt. Het is dan gewoonweg te koud om echt van de trekking te kunnen genieten. Tenzij je natuurlijk een echte bikkel bent. En dat zijn wij niet! Daarnaast hadden we van verschillende andere reizigers gehoord dat hun trekkingbeleving in Nepal was tegengevallen. Het gaat dan voornamelijk om trekkings in de populaire gebieden van de Mt. Everest en de Annapurna. Het probleem van deze populaire trekkings is dat de geldzucht ook hier heeft toegeslagen. Ook hier worden de toeristen tegenwoordig gezien als melkkoe. We hebben van reizigers gehoord dat ze € 2,- moesten betalen voor een fles gezuiverd drinkwater, € 4,- moesten afrekenen voor een pot thee, werden geconfronteerd met een ter plekke verzonnen bergbelasting en soms zelfs geen kamer konden vinden omdat ze alleen of met twee personen reisden (hotels verhuren de kamers liever aan grotere groepen omdat ze dan ook meer geld verdienen aan het eten en drinken). Het gaat zelfs zo ver dat je moet betalen voor extra dekens en voor het opladen van de batterij van je fotocamera (€ 3,- per uur!). In een dergelijke trekking waarin je dagelijks het gevecht moet aangaan met de aasgieren van de Himalaya, hebben wij geen trek. Daarnaast zijn deze trekkings voor ons veel te toeristisch geworden. Door de enorme aantallen toeristen die elk jaar weer naar deze gebieden komen, is er een volledige toeristeninfrastructuur langs de route ontstaan. Er zijn inmiddels vele hotels en hostels langs de route gebouwd, waarvan de meeste zelfs telefoon en internetfaciliteiten bieden. Daarnaast zijn er plekken waar prostituees actief zijn die hun diensten aanbieden aan de moderne ‘trekker’. Van de echte charme om met je tent en eigen groep dragers door de bergen te trekken, is dus geen sprake meer in deze gebieden. Al met al gingen we ervan uit dat we dit jaar geen trekking zouden doen in Nepal.

Zicht op de 7225-meter hoge Lirung Gatlang

Twee weken geleden stonden we echter in een wegblokkade tussen Bardia N.P. en Butwal (zie ook artikel: stop de bus) en kwamen we in contact met een Australisch koppel die in dezelfde blokkade stonden. Zij komen al meer dan 15 jaar in Nepal en zijn idolaat van wandelen in de bergen. Voor sommige gebieden maken zij zelfs wandelkaarten. Toen we onze mening over het wandelen in Nepal vertelden zeiden ze dat het geen probleem is om in Nepal nog prachtige gebieden te vinden waar bijna geen toeristen komen. Zelfs wandelingen die je in de winter kunt doen en die slechts op een dag rijden van Kathmandu liggen. Uiteraard spitsten wij direct onze oren. Uiteindelijk adviseerde hij ons om de Tamang Heritage Trail te doen en verwees ons door naar een klein en jong bedrijfje in Kathmandu die de trekking voor ons zou kunnen organiseren. Drie dagen later zaten we in Kathmandu en besloten we een 12-daagse trekking te gaan doen. Wij hebben de sterke voorkeur voor een zogenaamde campingtrekking boven een theehuistrekking. Bij een theehuis trekking maak je gebruik van hotels en hostels die langs de route staan. Je kunt er overnachten en eten zodat je weinig spullen mee hoeft te nemen. Je kunt dit soort trekkings zelfs zonder gids doen. Bij een campingtrekking, ben je volledig zelfvoorzienend en moet je dus alle spullen voor 12 dagen meenemen. Denk daarbij aan tenten, keukengerei, brandstof, eten, etc. En dat niet alleen voor jezelf, maar voor de gehele crew. Aangezien het om veel spullen gaat heb je dragers nodig. Een campingtrekking is daarom over het algemeen wat duurder, maar geeft volgens ons een betere trekkingervaring. Je kunt door gebieden trekken waar geen faciliteiten zijn en daarnaast geeft het een gaaf gevoel om met je eigen team door de bergen te trekken. Ook het feit dat je vooraf alles regelt en overeenkomst (zoals prijs) geeft je een bepaalde rust tijdens de trekking.

Kind in traditionele kleding in het dorpje Gatlang

Onze groep bestaat uiteindelijk uit 13 mensen. Naast onszelf nemen we de volgende mensen mee: een gids, een assistent-gids, een kok en 8 dragers. De taken in de groep zijn duidelijk afgebakend. Wij doen niets dan alleen maar lopen en van de omgeving genieten. De gidsen leiden ons door de bergen heen, vertalen voor ons wanneer dat nodig is en managen de kok en dragers. De kok heeft bijna een dagtaak aan het maken van het ontbijt, de lunch, het diner en de verschillende theemomenten tussendoor. De dragers dragen voornamelijk alle spullen van kamp naar kamp, maar helpen ook de kok en de gidsen bij het bereiden van het eten en bij het opzetten van de tenten. Evenals tijdens onze trekking in Ladakh (India), hebben we geluk met de kok. De kok blijkt een meesterkok te zijn op benzinebranders. Hij tovert de meest lekkere gerechten op tafel. We zijn nu halverwege de trekking en hebben naast de reguliere gerechten ook al pizza, cake, appeltaart, en verschillende soorten brood gegeten. De gerechten zijn werkelijk subliem, zeker als je dat vergelijkt met de simpele pasta/sausgerechten en Daal bhaat gerechten (linzensoep, rijst en een groente curry) die je tijdens de theehuistrekkings krijgt. Op dit moment kamperen we op “high camp” en genieten we van een rustdag. Tot op heden is dit het absolute hoogtepunt van de trekking. Het uitzicht is grandioos. Overal om ons heen staan besneeuwde bergtoppen waarvan de 7225-meter hoge Langtang Lirung de meeste indruk op ons maakt. Verder hebben we een formidabel uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van Tibet. We hebben inmiddels de warmte opgezocht van onze slaapzakken. De zon is namelijk onder gegaan waardoor het ineens bitterkoud wordt. ’s Nachts vriest het stevig waardoor zelfs de waterflessen in de tent bevriezen. Overdag is het zonnig met een strak blauwe hemel. Prima wandelweer dus. Inmiddels horen we het geluid van de benzinebranders weer. De kok is zijn kunsten weer aan het vertonen. We zijn benieuwd wat er vandaag weer op tafel komt. Na het eten gaan we direct weer onze slaapzakken opzoeken en sluiten we de dag af met een lekkere borrel die we hebben meegebracht vanuit Kathmandu. Een waardige afsluiting van 2e kerstdag! Zie ook de foto-impressie over de Tamang Heritage Trail. © copyright - Babakoto.eu / 2007