Buiten het hoogseizoen (Kerst, Pasen, en de vakantiemaanden juli en augustus), kun je zonder reservering de trein nemen. Je gaat gewoon naar het treinstation en koopt een kaartje bij de conducteur aan boord. Als je op de trein mag, dan heb je een stoel (in beide klassen), want als er geen stoel meer vrij is wordt je door de conducteur geweigerd. Er zijn dus geen staanplaatsen. De trein rijdt overigens maar één keer per dag de route (beide kanten op). De gehele rit duurt 16 uur en de trein start zowel in Los Mochis als Chihuahua om 06.00 uur in de morgen. De eerste klasse heeft een restaurant, terwijl de economy klasse het moet doen met een cafetaria. De keuze in de cafetaria is beperkt maar voldoende, en alles kost 20 Pesos, of het nu een cola, een kopje koffie, een zakje chips of een burrito is. Er zijn 16 stations op de route en op de meeste stations stopt de trein slechts enkele minuten om passagiers te laten in- en uitstappen. Alleen op het station Divisadero stopt de trein 20 minuten, om de passagiers de kans te geven om even uit te stappen, en naar het nabij gelegen uitzichtpunt te lopen om te genieten van het adembenemende uitzicht over de Copper Canyon.

De Copper Canyon het grootste canyonsysteem ter wereld. Het is groter en dieper dan de Grand Canyon, alhoewel geen enkele individuele canyon van de Koperkloof groter is dan de Grand Canyon. De canyons hebben bij elkaar opgeteld een lengte van 1500 kilometer, en zijn op hun diepste punt meer dan 1800 meter diep. Het totale systeem heeft een oppervlakte van 30.000 km2. Het gehele gebied is een nationaal park. De meeste dorpjes met een station hebben ook overnachtingsmogelijkheden. Het is dus mogelijk meerdere stops te maken. Zorg er in het hoogseizoen wel voor dat je een reservering hebt, anders bestaat de kans dat je de niet meer op de trein komt. We maakten in totaal drie stops. We verbleven twee dagen in El Fuerte, twee dagen in Posada Barrancas, en twee dagen in Creel. Vooral een stopover van enkele dagen in Posada Barrancas is aan te raden omdat je vanuit hier niet alleen een schitterend uitzicht over de canyon hebt, maar je er ook prachtige wandelingen in de canyon kunt maken. Iets buiten Posada Barrancas ligt het Parque Aventura Barrancas del Cobre (http://www.parquebarrancas.com/), die zipline-tochten organiseren en een kabelbaan uitbaten van waaruit je waanzinnige uitzichten hebt over de canyon.

Ook de stopover in Creel vonden we de moeite waard. Het stadje van ongeveer 6000 inwoners is het toeristische hart van de Copper Canyon, met een groot aanbod van hotelletjes en restaurantjes. Het is een super toeristisch stadje, vooral voor Mexicaanse toeristen, maar de sfeer is er goed. Ook in de omgeving van Creel kun je prachtige wandel-, fiets-, of scootertochten maken. Vooral de Vallei van de Monniken (Valle de los Monjes) en de Vallei van de Kikker (Valle de las Ranas) zijn populaire bestemmingen vanwege hun rotsformaties. Mexicanen willen nog wel eens de vergelijking maken met Cappadocië in Turkije, maar die vergelijking is wat ons betreft iets te hoog gegrepen. De valleien rondom Creel worden nog hoofdzakelijk bewoond door de Tarahumara Indianen. De Tarahumara behoren tot de armste bewoners van Mexico. 64% van de volwassen Tarahumara is nooit naar school geweest, en 57% is analfabeet. De gezondheidsvoorzieningen zijn afwezig of van lage kwaliteit, deels vanwege onverschilligheid van de overheid en deels vanwege wantrouwen van de Tarahumara. De meeste Tarahumara leven van de opbrengst van hun eigen land of de jacht, maar sinds de aanleg van de spoorlijn is ook de verkoop van souvenirs aan toeristen een bron van inkomsten geworden.