Na een half uur duwen en schuifelen, bereiken we het hek en kunnen we het stadion inlopen. Even is er rust. Links en rechts zien we supporters zonder kaartje over de hekken klimmen en het stadion inlopen. Er zijn veel politieagenten en militairen op de been, maar niemand grijpt in terwijl mensen dreigden te worden vertrapt buiten de poorten. We besluiten snel naar de tribune te gaan om te voorkomen dat we onder de voet worden gelopen. Vlak nadat we onze stoelen hebben gevonden worden de hekken van het stadion opengezet. De druk van de duwende massa is te groot geworden waardoor de kans groot wordt dat mensen worden doodgedrukt. Nu stroomt het stadion in een hoog tempo vol, met mensen met een kaartje, maar vooral ook heel veel mensen zonder kaartje. Overal zoeken mensen een plaatsje, niet alleen op de stoelen, maar ook op de trappen en zelfs in de lichtmasten van het stadion. Als het stadion vol is worden de hekken gesloten. Er kan namelijk niemand meer bij. Uit de krant begrijpen we later dat heel veel mensen met een kaartje uiteindelijk de wedstrijd niet hebben kunnen zien omdat de hekken toen al gesloten waren. Daar waren zelfs Australische supporters bij, die de lange reis vanuit Australië hadden ondernomen om deze wedstrijd te zien. Volgens Australische journalisten was dit de slechtste ‘crowd control’ die ze ooit hebben gezien.

Nadat de laatste gewonden per brancard zijn afgevoerd kan de wedstrijd beginnen. De sfeer is fabelachtig. De supporters van Kirgizië weten dat ze niet vaak meer zo’n grote tegenstander zullen ontvangen in Bishkek en genieten er met volle teugen van. Er wordt gezongen en de wave doet regelmatig de ronde in het stadion. Rondom het veld staat een cordon van politie en militairen die moeten voorkomen dat supporters uit enthousiasme het veld oplopen. Supporters willen graag weten waar we vandaan komen. Als ze horen dat we uit Nederland komen zijn ze trots. Ze vinden het geweldig dat mensen uit zo’n groot voetballand als Nederland, de voetbaldwerg Kirgizië komen aanmoedigen. Dertig seconde nadat de wedstijd is begonnen, valt het eerste doelpunt. Australië scoort 1-0 uit een vrije trap. De deceptie is even groot, maar binnen no-time staan de supporters van Kirgizië weer op de banken. En dat is terecht, want de voetbaldwergen spelen een puike wedstrijd en zijn zeker niet de mindere.

De 1-1 hangt lang in de lucht. De 23.000 supporters schreeuwen de roodhemden naar voren, maar de kansen worden hopeloos verprutst. Als de bal weer eens een keer over het doel wordt geschoten en een supporter de bal graag wil houden als souvenir, wordt hij door een politieman neer geknuppeld. Even daarna valt de 2-0 aan de andere zijde. De teleurstelling is groot en een supporter van Kirgizië rent het veld op. Ook hij wordt hardhandig aangepakt. Er is nog maar een kwartiertje te spelen en de voetballers van Kirgizië gooien de handdoek zeker niet in de ring. Ze verdienen een doelpunt, en daar gaan ze voor. Dat zijn ze ook verplicht aan de supporters, waarvan velen de grootste voetbalavond van hun leven meemaken. De supporters zetten de kelen nog een keer open en schreeuwen hun manschappen naar voren. En met resultaat. In de 90e minuut scoort Kirgizië en wordt de eer gered. De supporters zijn tevreden en gaan voldaan naar huis.