Arslanbob is een traditioneel Oezbeeks dorp. Vijfennegentig percent van de mensen in het dorp zijn etnisch gezien Oezbeeks. Dat zie je aan hun uiterlijk, dat proef je aan hun eten en dat hoor je aan de taal. Het leuke van Arslanbob is dat er geen hotels en pensionnetjes zijn waardoor je wordt ondergebracht bij een lokale familie. Deze vorm van ‘community based tourism’ is in Arslanbob een groot succes. Meer dan vijfentwintig families hebben inmiddels een kamertje vrijgemaakt om reizigers te ontvangen en zo een extra cent bij te verdienen. Prijzen zijn overal hetzelfde en de lokale vertegenwoordiger van de vrijwilligersorganisatie die dit allemaal regelt, zorgt ervoor dat elke familie aan de beurt komt. Maar verwacht geen vijfsterren ervaring. De kamers zijn heel eenvoudig en de gedeelde badkamer vaak nog simpeler. Je kunt met de gastfamilie ook afspreken dat je er wilt eten, waardoor je naast de ervaring om bij een lokale familie te verblijven, ook iets van de lokale keuken kunt proeven.

Arslanbob ligt in een prachtige vallei. Rondom de vallei liggen hoge bergen (tot 4500 meter) die een groot deel van het jaar besneeuwd zijn. De meeste mensen in Arslanbob leven een simpel leven. Elektriciteit is aanwezig, maar daar houdt het eigenlijk ook wel bij op. Stromend water hebben de meeste mensen niet, en ook van sanitaire voorzieningen is eigenlijk geen sprake. De WC is meestal een hokje ergens in de tuin waarin een gat in de vloer de klus moet klaren. Op een enkel straatje na zijn alle paden onverhard, waarin ezels op zoek zijn naar hun dagelijkse kost als ze niet bereden worden door een paar kinderen of oude fotogenieke mannetjes. Ondanks het feit dat veel reizigers Arslanbob tegenwoordig weten te vinden, zijn de mensen nog steeds uitermate vriendelijk. Al met al is het dorpje een perfecte bestemming voor een echte traditionele dorpservaring.

Vanuit Arslanbob is het heerlijk wandelen. Nabij het dorp zijn een aantal watervallen die de moeite waard zijn, maar ook voor de fanatiekere wandelaar zijn de mogelijkheden subliem. Via de vertegenwoordiger van de vrijwilligersorganisatie, die trouwens prima Engels spreekt, kun je ezels, tenten, gidsen en paarden huren om zo een eigen expeditie in de omliggende bergen te organiseren. En bij alles worden de dorpelingen betrokken, zodat het geld rechtstreeks in de zakken van de lokale mensen terechtkomt. Arslanbob is overigens niet de enige bestemming in Kirgizië waar ‘community based tourism’ echt van de grond is gekomen. Sterker nog, veel bestemmingen in dit land zijn op deze manier georganiseerd, waardoor de lokale mensen in veel gebieden de ruggengraat vormen van de toerismeontwikkeling. Een prima ontwikkeling, niet alleen voor de lokale bevolking, maar ook voor de reiziger die op deze manier een intensere ervaring krijgt.