Voor ons is de reden om naar de Bromo vulkaan af te reizen niet zozeer de beklimming van de Bromo vulkaan, maar het uitzicht op deze vulkaan en het vulkanische landschap daaromheen. We hebben gehoord dat er een prachtig uitzichtpunt is op de top van Gunung Penjakan. Vanuit dit punt kunnen we de Tengger krater met de Bromo, Gunung Batok en de rokende Gunung Semeru in één beeld zien. Het schijnt zo te zijn dat de meeste mensen het magische moment van de zonsopkomst op de kraterwand van de Bromo doorbrengen, maar voor ons is Gunung Penjakan de plaats waar wij de zonsopkomst willen zien. Het lijkt ons wel wat om daar lekker met z’n tweetjes te genieten van het uitzicht. Zover we hebben begrepen kunnen er geen jeeps vanuit Cemoro Lawang naar het uitzichtpunt rijden, dus we verwachten dat er weinig mensen zin hebben in een nachtelijke wandeling van ongeveer anderhalf uur.

Om de zonsopkomst bij de Bromo vulkaan mee te maken moeten we vroeg uit de veren en daarom staan we om 02:45 uur op. Gewapend met zaklampen en koekjes als ontbijt gaan we op pad. We hebben gisterenmiddag al een deel van de wandeling gelopen en daarom weten we in ieder geval al een beetje hoe we moeten lopen. Het eerste deel van de wandeling gaat over de verharde weg, daarna wordt het een redelijk eenvoudig wandelpad tegen de kraterwand omhoog. Met alleen de sterren en een zaklamp als verlichting moet je toch goed kijken om het juiste pad aan te houden. Al gauw komen we een Frans koppel tegen die het pad moeilijk kan vinden en samen met hen lopen we naar het eerste uitzichtpunt. Het eerste uitzichtpunt ligt op een klein uurtje lopen vanuit Cemoro Lawang en tot dat punt zijn we gisterenmiddag gekomen. Het uitzicht vanuit deze plaats is al prachtig en we hebben van enkele mensen gehoord dat zij vanuit dat punt de zon op hebben zien komen, met slechts een handvol andere mensen. Wij willen vandaag echter nog een stuk hoger gaan en daarom lopen we verder. Nu zijn we echter op onbekend terrein, maar het pad is zo voor de hand liggend dat dit geen probleem is. Na een klein half uurtje lopen horen we een ronkend geluid. Even vragen we ons af wat het is, maar zodra ons pad op een verharde weg uit komt weten we het. Het is een grote stoet met jeeps die toeristen naar “ons” uitzichtpunt toe brengen. De laatste 10 minuten van onze wandeling bestaan dus vooral uit uitlaatgassen happen en oppassen om niet onder een jeep te komen. Dit hadden we natuurlijk kunnen weten. We hebben in het dorp wel plaatsen gezien waar je jeeptickets kunt kopen naar Gunung Penjakan, maar wij dachten dat dit naar het punt zo zijn waar de verharde weg overgaat in het wandelpad. Deze jeeps gaan echter via een andere route helemaal naar de top en zo is het dus voor iedereen die niet wil lopen mogelijk om naar dit uitzichtpunt te gaan. Wij gunnen dit iedereen natuurlijk van harte, maar wanneer we op het uitzichtpunt arriveren zijn we allebei toch hevig teleurgesteld. Er staan al minimaal 400 man en elke minuut arriveren er meer jeeps. Overal staan souvenir winkeltjes en overal lopen er mannen rond die winterjassen willen verhuren tegen de kou. Op het uitzichtplatform is het als zo druk dat we daar geen mooi plaatsje kunnen bemachtigen. We kijken elkaar aan en we zien elkaar denken: “Wat een deceptie”. Hiervoor zijn we niet om 02:45 opgestaan! Even twijfelen we, maar het besluit is daarna snel genomen. We lopen terug naar het bergpad waarover we zijn gekomen totdat we een punt met een mooi uitzicht vinden en waar het tevens rustig. Het Franse koppel besluit te blijven en weet een mooi plaatsje te bemachtigen voor de balustrade van het uitzichtpunt. Zij willen het risico niet nemen dat zij de zonsopkomst missen en nemen daarom het geluid van inmiddels 500 andere toeristen voor lief.

Wij lopen via de verharde weg weer naar beneden. De verhuurders van de winterjassen vragen wat we gaan doen, maar we laten ons niet van de wijs brengen. Hier blijven is niet datgene wat we willen. We lopen het zandpad weer op waar we vanochtend vandaan kwamen en na ongeveer 5 minuten lopen komen we op een prachtig plekje dat qua uitzicht niet onder doet voor het hoge uitzichtpunt. Vanochtend hadden we dat nog niet opgemerkt doordat het nog te donker was, maar met het beperkte licht wat er nu is kunnen we beoordelen dat dit een prima plekje is voor ons tweetjes. Het mooie uitzicht wordt vergezeld door een prachtige stilte en we hebben alle ruimte om hier met z’n tweeën van te genieten. We zetten het statief op en maken veel te veel foto’s. Terwijl de zon langzaam op komt, beseffen we maar weer eens dat we het super goed hebben met ons tweetjes. Het is fijn dat we over bijna alles hetzelfde denken. Het gaat ons allebei om de beleving en de sfeer van een bepaald moment. Een mooie foto is belangrijk voor ons, maar een mooie foto kan een negatief gevoel van het moment waarop de foto is gemaakt niet wegnemen. Voor ons moeten momenten zoals een zonsopkomst op zo’n prachtige plaats worden gekenmerkt door stilte, zodat niks ons kan afleiden van de schoonheid van de natuur. En mooi is het zeker op deze ochtend. De krater is gevuld met wolken en de vulkanen steken daar machtig bovenuit. Voordat de zon opkomt, is alles ijzig blauw gekleurd, maar in het zonlicht kleurt alles mooi goudoranje. Af en toe puft Gunung Semeru nog wat as omhoog en daarmee is het plaatje voor ons perfect. We blijven een paar uur op deze plek en gaan daarna weer ontbijten in het dorp.

Bij het ontbijt komen we het Franse koppel weer tegen. Ze hebben ook de prachtige zonsopkomst gezien. Ze hebben zich in het begin wel gestoord aan de herrie van de andere toeristen, maar na 07:00 uur hadden zij het hele uitzichtpunt voor zichzelf. Ze vertellen vol afgrijzen dat er gidsen waren die nog voordat de zon goed en wel op was begonnen te roepen: “Kom op mensen, we moeten gaan!”. Het geld van deze toeristen is toch al binnen, zullen ze denken. Als kuddedieren gingen alle mensen weer in de jeeps. De ene helft ging naar de kraterrand van de Bromo en de anderen gingen ontbijten om daarna de rest van het dagprogramma af te ronden.

Bromo is de voornaamste natuurlijke toeristische trekpleister van Java en gezien de schoonheid is dat zeker terecht. Zoals zo vaak is het bij Bromo eenvoudig om toch een beetje het gevoel van exclusiviteit te hebben, ondanks dat er honderden anderen toeristen van dezelfde attractie willen genieten. Zoek een ander plekje, zoals wij deden, of blijf wat langer op de standaard plaats totdat de anderen weg zijn. Ook als je niet wilt of kunt wandelen is dat laatste eenvoudig te regelen. Voordat je de jeep huurt maak je heel duidelijk dat je zelf wilt bepalen hoe lang je op een bepaalde plaats wilt blijven. Terwijl alle anderen in hun Jeep worden gejaagd, kun je lekker genieten van hoe het geluid verstomd en hoe mooi de stilte van de natuur kan zijn.