We hebben onze intrek genomen in een hotelletje in het dorpje Ketembe. Vanuit hier willen we middels verschillende dagtochten het oerwoud gaan verkennen, op zoek naar voornamelijk Orang Oetangs, maar in mindere mate ook Neushoornvogels. We kiezen na overleg met de gids uiteindelijk voor dagtochten en niet voor een trekking van meerdere dagen. De reden is dat dagtochten ondernomen kunnen worden met een beperkte uitrusting/bepakking waardoor je ook de minder toegankelijke gebieden kunt bereiken. Dat is vooral handig als je Orang Oetangs hoort in een gebied dat van de gebaande paden afligt.

De volgende ochtend is het dan zo ver. Een spannende dag staat op het punt te beginnen. We hebben een dubbel paar sokken aangetrokken en de broekspijpen onder de sokken gestopt. Op deze manier willen we voorkomen dat we veelvuldig gebeten gaan worden door bloedzuigers, waar het oerwoud vol mee zit. Daarnaast nemen we anti-insecten spray mee, enkele liters water en uiteraard ons fototoestel. Zo stil mogelijk bewegen we ons vervolgens door het oerwoud. Dat is niet makkelijk in een gebied dat vol dorre takken ligt, waar je regelmatig steile en glibberige modderhelling op en af moet, en waarbij we met een schuin oog nog ook constant onze schoenen en broek in de gaten houden om te zorgen dat er geen bloedzuigers onder de kleding verdwijnen. Regelmatig gebruiken we onze duim en wijsvinger om een bloedzuiger van onze kleding af te schieten. Uiteraard blijft dat niet altijd goed gaan en maken we af en toe een korte stop om een bloedzuiger van onze huid te verwijderen.

We vervolgen onze tocht door het oerwoud. Het spotten van Neushoornvogels is wellicht nog wel moeilijker dan Orang Oetans. Neushoornvogels zijn namelijk veel kleiner, zitten hoog in de toppen van de gigantisch hoge bomen en zijn uitermate schuw. Het grootste nadeel is wellicht nog wel dat ze kunnen vliegen. In tegenstelling tot Orang Oetans kunnen ze wegvliegen als ze onraad zien of horen. Gedurende de gehele dag hebben we drie verschillende Neushoornvogels gehoord (Bushy Crested Hornbill, Great Hornbill en Helmetted Hornbill), maar hebben we er geen gezien. Het maximale wat we zagen was een zwarte silhouet van een neushoornvogel hoog in de bomen. Onvoldoende dus om er één te kunnen herkennen.

Maar uiteindelijk gaat onze droom toch in vervulling. Op een gegeven moment horen we weer bladeren ritselen en nadat we zachtjes dichterbij zijn geslopen zien we een moeder met een baby rustig in de boom zitten te eten. En het mooie van alles is, is dat ze relatief laag zitten waardoor we een perfect zicht hebben op de twee prachtige Orang Oetans. Uiteindelijk zien ze ons, maar laten zich niet afleiden. De baby Orang Oetan hangt regelmatig aan één arm aan een tak terwijl hij met zijn andere hand bladeren van de boom plukt. Moeder kijkt rustig vanaf dezelfde tak toe. Werkelijk een prachtig gezicht. Na een half uur observeren nemen we met pijn in ons hart afscheid. We gaan op zoek naar andere Orang Oetans. Maar uiteindelijk zullen deze twee heel speciaal blijven. Het zijn immers onze eerste Orang Oetans in het wild.