Het gaat er eindelijk van komen. We gaan duiken! Een duikcursus staat al heel lang op ons verlanglijstje, maar het is er tot op heden nog nooit van gekomen. In het verleden vonden we het altijd jammer om er een deel van onze zomervakantie voor op te geven. En om het duiken te leren in een steriel en koud Nederlands zwembad, vonden we ook maar niks. Nu zijn we aanbeland op het prachtige Indonesische eiland Sulawesi en volgens kenners is Pulau Bunaken (een klein eilandje net iets ten noorden van de stad Manado), één van de mooiste duikplekken ter wereld. Een prima plek dus om ons duikdiploma te gaan halen.

Vanuit de haven van de stad Manado nemen we een gecharterde boot naar het eilandje Bunaken. De prijs schijnt normaal 200.000 Rupiah’s per boot te zijn, maar de eigenaar van ons bootje wil ons wel voor 100.000 Rupiah (€ 7,-) brengen. Dat wordt dus opletten, want niks is voor niks in Indonesië. Waarschijnlijk gaat hij proberen provisie te vangen van het resort waar hij ons naar toe gaat brengen. Uiteindelijk zet hij ons, zoals verwacht, af bij een ander resort dan het resort dat wij hadden gekozen, met als argument dat het resort van onze keuze vol is. Uiteraard is dat een leugen, maar we laten het maar even gebeuren. Het Panorama resort ziet er ook prima uit en de prijs van de overnachting, inclusief alle maaltijden, valt binnen ons budget. Bij resort moet je trouwens niet al te veel verwachtingen hebben. Het is niet het type resort dat je in het Westen verwacht. De naam resort wordt in Indonesië al heel snel geplakt op hotels waar ze cottages hebben in plaats van kamers. Al snel komen we erachter dat het Panorama resort niet aan de ‘juiste’ zijde van het eiland ligt. Deze zijde van het eiland heeft namelijk door de stromingen van de zee, relatief veel last van vuilnis in het water, dat door de stad Manado in de zee wordt geloosd. Niet echt een idyllische omgeving dus. De middag besteden we vervolgens om naar de andere kant van het eiland te lopen, op zoek naar een andere overnachtingsplek waar we ook een duikcursus kunnen volgen. Uiteindelijk maken we de afspraak bij Two Fish Divers dat we de volgende dag zullen intrekken en ook direct zullen starten met de cursus. Nadat we terug zijn gelopen naar het Panorama resort laten we direct weten dat we de volgende dag weer uitchecken, zodat ze boekingen kunnen aannemen voor onze kamer voor de dag erop. Dat lijkt ons netjes om alvast te laten weten. Daarna zakken we in de tuinstoelen van onze cottage om te genieten van het prachtige uitzicht over zee.


Duiken op Bunaken eiland
Manado (Indonesia), 2 september 2008

Het gaat er eindelijk van komen. We gaan duiken! Een duikcursus staat al heel lang op ons verlanglijstje, maar het is er tot op heden nog nooit van gekomen. In het verleden vonden we het altijd jammer om er een deel van onze zomervakantie voor op te geven. En om het duiken te leren in een steriel en koud Nederlands zwembad, vonden we ook maar niks. Nu zijn we aanbeland op het prachtige Indonesische eiland Sulawesi en volgens kenners is Pulau Bunaken (een klein eilandje net iets ten noorden van de stad Manado), één van de mooiste duikplekken ter wereld. Een prima plek dus om ons duikdiploma te gaan halen. Vanuit de haven van de stad Manado nemen we een gecharterde boot naar het eilandje Bunaken. De prijs schijnt normaal 200.000 Rupiah’s per boot te zijn, maar de eigenaar van ons bootje wil ons wel voor 100.000 Rupiah (€ 7,-) brengen. Dat wordt dus opletten, want niks is voor niks in Indonesië. Waarschijnlijk gaat hij proberen provisie te vangen van het resort waar hij ons naar toe gaat brengen. Uiteindelijk zet hij ons, zoals verwacht, af bij een ander resort dan het resort dat wij hadden gekozen, met als argument dat het resort van onze keuze vol is. Uiteraard is dat een leugen, maar we laten het maar even gebeuren. Het Panorama resort ziet er ook prima uit en de prijs van de overnachting, inclusief alle maaltijden, valt binnen ons budget. Bij resort moet je trouwens niet al te veel verwachtingen hebben. Het is niet het type resort dat je in het Westen verwacht. De naam resort wordt in Indonesië al heel snel geplakt op hotels waar ze cottages hebben in plaats van kamers. Al snel komen we erachter dat het Panorama resort niet aan de ‘juiste’ zijde van het eiland ligt. Deze zijde van het eiland heeft namelijk door de stromingen van de zee, relatief veel last van vuilnis in het water, dat door de stad Manado in de zee wordt geloosd. Niet echt een idyllische omgeving dus. De middag besteden we vervolgens om naar de andere kant van het eiland te lopen, op zoek naar een andere overnachtingsplek waar we ook een duikcursus kunnen volgen. Uiteindelijk maken we de afspraak bij Two Fish Divers dat we de volgende dag zullen intrekken en ook direct zullen starten met de cursus. Nadat we terug zijn gelopen naar het Panorama resort laten we direct weten dat we de volgende dag weer uitchecken, zodat ze boekingen kunnen aannemen voor onze kamer voor de dag erop. Dat lijkt ons netjes om alvast te laten weten. Daarna zakken we in de tuinstoelen van onze cottage om te genieten van het prachtige uitzicht over zee.

Edwin is klaar om een duik te nemen

Vijf minuten later wordt de rust verstoord als de eigenaresse naar onze cottage komt lopen. Aangezien we morgen alweer uitchecken en we dus ook geen duikcursus bij het Panorama resort gaan doen, wil ze dat we nu al uitchecken zodat de kamer beschikbaar is voor mogelijke andere gasten die wellicht wel een duikcursus bij hun doen. Pardon… , zeggen we. We proberen haar uit te leggen dat ze eerder die dag toen we incheckte, geen melding heeft gemaakt van de verwachting dat je bij hun een duikcursus doet als je er verblijft. In eerste instantie weigeren we om te vertrekken omdat we bij Two Fish Divers hebben afgesproken dat we pas de volgende dag zouden arriveren. Nadat we vervolgens worden uitgemaakt voor de meest verschrikkelijke toeristen die ze ooit heeft ontmoet, is de sfeer bedorven. We besluiten de confrontatie niet aan te gaan en pakken onze spullen weer in. Dit is wederom een leermoment zeggen we nog tegen elkaar. Onze goede bedoeling om vooraf al te laten weten dat de kamer morgen weer vrijkomt voor andere toeristen, wordt door de eigenaresse gebruikt om ons direct uit haar resort te trappen. Met volle bepakking lopen we vervolgens in ruim drie kwartier naar Two Fish Divers aan de andere zijde van het eiland. We worden met open armen ontvangen en gelukkig is er nog een kamer vrij. Two Fish Divers wordt door een Engels koppel gerund en je ziet aan alles dat men hier wel weet hoe je met toeristen om moet gaan. We hebben heel bewust voor dit professioneel gerund resort gekozen, omdat duiken toch een serieuze zaak is. Het is een sport waaraan risico’s kleven, maar die tot een minimum beperkt kunnen worden als de organisatie eromheen goed geregeld is, en je zelf natuurlijk geen gekke dingen doet. En omdat wij nog groentjes zijn, zijn we hier in goede handen. De volgende dag beginnen we direct met onze “PADI open water” cursus. Een deel is theorie, maar het overgrote deel natuurlijk praktijk. De theorie gaat ons zoals verwacht goed af en ook de praktijk oefeningen in de prachtige wateren van Pulau Bunaken verlopen soepel. We zijn en blijven voornamelijk landrotten, maar het water went snel. Het ontbijten, lunchen en dineren wordt gezamenlijk gedaan in het restaurant van het resort. Het is een prima gelegenheid om ervaringen uit te wisselen met de overige, veelal veel meer ervaren, duikers. Het is fijn om te horen dat ook de duikers die inmiddels al honderden of duizenden duiken achter hun naam hebben staan, ook moeite hebben gehad met enkele van de praktische oefeningen.

Ivonne samen met Dewi, Mi-La, Carol en Erwin

Na vier dagen is het dan zover, we zijn geslaagd voor onze Open Water cursus. Alle verplichte oefeningen en duiken zitten er op, zodat we ons kunnen aanmelden voor enkele zongenaamde “fun dives” (plezier duiken). In eerste instantie is het nog even onwennig om zonder instructeur het water in te duiken. Je kunt het vergelijken met de eerste maal dat je alleen auto gaat rijden nadat je je rijbewijs hebt gehaald. De gidsen van de duikschool zijn echter zeer ervaren, zodat we nog steeds in goede handen zijn. De wereld onder water is werkelijk van ongekende schoonheid. Natuurlijk hadden we tijdens de cursus al gezien hoe bijzonder mooi het leven onder water is, maar als je voor het eerst echt gaat duiken is de ervaring overweldigend. Het is werkelijk alsof je in een groot aquarium zwemt. De vissen hebben de meest spectaculaire vormen en kleuren. Sommige vissen zijn zelfs zo nieuwsgierig dat ze vlak voor je duikbril komen zwemmen. Echter, de duik waarbij we tussen de enorme groene schildpadden hebben gezwommen, is tot op heden nog steeds onze favoriete duik geweest. We zijn heel blij dat we de cursus hebben gedaan. Sowieso omdat we hierdoor in de toekomst ook op andere plekken in de wereld kunnen gaan duiken, maar vooral ook om hetgeen we nu al hebben gezien tijdens de cursus en de enkele plezierduiken. Nu al, is de cursus elke cent waard geweest. Een absolute aanrader dus! © copyright - Babakoto.eu / 2008