De dagen erop hebben we heerlijk gefietst in de omgeving van Gartow. Gelukkig kwamen we er pas op de laatste dag achter dat eigenlijk alle dijken verboden gebied waren voor de normale mens. Eén van de dijkwachten verzekerde ons dat het nog steeds ‘catastrofe gebied’ was, ondanks het feit dat de Elbe inmiddels zijn hoogste waterpunt had bereikt. We hebben desondanks veel van de regio kunnen zien en zijn tot de conclusie gekomen dat dit deel van Duitsland prachtig is. De tientallen kleine meertjes in dit mooie rivierenlandschap, in combinatie met de bijzondere vogels die je er nog kunt zien (waaronder kraanvogels en veel soorten roofvogels), maakt dit gebied een prachtige reisbestemming voor mensen die van natuur houden.

Ons volgende reisdoel lag ongeveer 200 kilometer naar het noorden: het Müritz National Park. We verbleven op een prima camping nabij het stadje Waren en dompelden ons voor een paar dagen onder in het Duitse Toeristengeweld. Ondanks het feit dat het hoogseizoen eigenlijk nog niet eens begonnen was, was het erg druk. Het overgrote deel van de toeristen komt voor de prachtige fietsomgeving die het nationale park te bieden heeft. Het stadje Waren heeft honderden kleinschalige hotelletjes waar men een kamertje kan huren. Ook het oude gedeelte van Waren is een ware trekpleister. Toeristenbussen rijden af en aan om de veelal bejaarde toeristen in het hart van de stad te droppen voor een bliksembezoek.

Ook de prachtig aangelegde fietspaden in het Müritz National Park worden veelal gebruikt door de over het algemeen grijsharige toeristen. Daar waar deze mensen voorheen ongetwijfeld niet fit genoeg zouden zijn geweest voor dit soort fietsavonturen, heeft de elektrische fiets een gat in de markt gevuld. Soms gekleed in heuse wielrenkleding zoeven de heren en dames op leeftijd over de gravelpaden van het park. Wanneer wij af en toe een paar versnellingen terug moeten schakelen om een helling te beklimmen en daarbij drastisch in snelheid terugvallen, moeten we aan de rechterzijde van het pad gaan fietsen om de bejaarde fietser alle ruimte te geven om ons te passeren. Wat een uitvinding!

Onze laatste bestemming in Noord Duitsland, voordat we grens met Polen overstaken, was het eiland Rügen, en dan in het bijzonder het Jasmund National Park, dat door de Unesco is erkend als bijzonder bosgebied. Dit prachtig oude beukenbos in combinatie met de kalkzandkliffen is werkelijk een fabelachtig nationaal park. Voor de gemiddelde fietser zijn de paden door het park te steil en te glibberig, maar voor de wandelaar is het park een genot. We hebben een dag besteed om vanuit Sassnitz een wandeling door het park en langs de kliffen te maken naar het kleine dorpje Lohme, aan de noordzijde van het park. Deze 12 kilometer lange wandeling is schitterend en wat ons betreft een ‘must’ voor iedereen die het eiland Rügen bezoekt.

Al met al hebben we aan Noord Duitsland een hele mooie herinnering overgehouden. Landschappelijk is dit deel van Duitsland prachtig en de voorzieningen zijn van het niveau ‘Deutsche Gründlichkeit. De wegen zijn goed, de campings schoon en luxe, en de nationale parken bijzonder toegankelijk. De enige maar die we kunnen bedenken is dat dit deel van Duitsland vooral een bestemming voor de oudere medemens is. De campings staan vol met dikke caravans en luxe campers waarin de gepensioneerde bejaarden zich terugtrekken als het enigszins begint af te koelen. Van een actieve campingsfeer is weinig sprake, waardoor het noorden van Duitsland misschien niet de ideale bestemming is voor jongere mensen en families die iets meer ‘swung’ zoeken. Het is zoals één van de bejaarden het zelf zo mooi verwoordde: ‘Tsja, jullie begeven je wel een beetje in de grijze golf’.