Een aantal bestemmingen in Georgië zijn immens populair en worden door iedere reiziger bezocht. Dat betekent dat deze bestemmingen vooral in het hoogseizoen druk kunnen zijn. Denk daarbij aan Kazbegi, Mestia en de Zwarte Zee kust. Maar er zijn ook heel veel mooie bestemmingen waar veel minder reizigers komen waardoor het relatief gemakkelijk is de grote groepen te omzeilen. Een bijzondere bestemming om te bezoeken is het Stalin Museum in de stad Gori. Joseph Stalin was een Georgiër en dat feit lijkt veel Georgiërs in Gori te verblinden voor de gruwlijkheden die de voormalige Sovjet leider heeft begaan. Men ziet hem liever als één van de belangrijkste factoren die tot de ondergang van Nazi Duitsland heeft geleid. Het Stalin Museum in Gori is dan vooral een ode aan de man die ook verantwoordelijk is geweest voor miljoenen doden gedurende zijn regime. Aan dit deel van de geschiedenis spendeert het museum weinig ruimte. Waar wel ruimte voor is, is een souvenirshop waar je allerlei Stalin prullaria kunt kopen, van Stalin wijn en Stalin aanstekers, tot mokken met daarop de beeltenis van Stalin.

Voor de meeste mensen zijn de hoge bergen de belangrijkste reden om Georgië te bezoeken. De hoogste berg van Georgië is de berg Kazbek (5047 meter), en samen met zijn iets lagere broers en zusters zorgen ze voor een uitermate spectaculair landschap in het noorden van het land. De hoogste pieken van het gebergte zorgen voor de natuurlijke scheiding tussen het noordelijke deel van de Kaukasus (Rusland), en de drie typische zuidelijke Kaukasuslanden, Armenië, Georgië en Azerbeidzjan. De meeste gebieden in het hoge deel van de Kaukasus zijn echter onbereikbaar in de winter en het vroege voorjaar. Grote hoeveelheden sneeuw blokkeren namelijk de hogere passen waardoor spectaculaire gebieden als Khevsureti en Tusheti niet bereikbaar zijn. De overheid probeert de wegen naar de belangrijkste bezienswaardigheden zoals Kazbegi en Svaneti wel het hele jaar open te houden waardoor het hogere deel van het Kaukasus gebergte toch het hele jaar bereikbaar is.

Wij hebben echter geprobeerd om begin mei het gebied Khevsureti te bereiken. En ondanks het feit dat de weg officieel open was, hebben we van de rit afgezien. Het hobbelige zandpad gaat via uitermate scherpe haarspeldbochten naar een pas van 2876 meter hoogte, maar door recente hevige regenval werd de rit door lokale mensen afgeraden. De recente regen zorgde namelijk niet alleen voor een modderig en glibberig pad, maar ook op een verhoogde kans op steenlawines. De onverharde weg naar Tusheti, die over een pas van ruim 2900 meter gaat, is meestal pas medio juni open. Daar gaan we nu niet op wachten. Een goede reden om terug te komen; wellicht in het najaar, na ons bezoek aan centraal Azië.