Engels | Nederlands |
|
| Onze eerste kennismaking met China: Shanghai | |
Shanghai (China), 21 december 2009 |
|
Gisteren zijn we met het vliegtuig vanuit Bangkok gearriveerd voor ons eerste bezoek aan China: Shanghai. Veel meer dan het nemen van de bus naar het centrum van de stad en het zoeken naar een geschikt hotelletje, hebben we toen niet kunnen doen. Wat we wel al hebben ervaren is dat het in deze tijd van het jaar koud is in Shanghai. De temperatuur schommelt zo rond het vriespunt. Vandaar dat we vandaag het hotel verlaten met een dikke jas aan en gaan we onze eerste dag in China ervaren. Onze eerste bestemming van de dag is de zogenaamde ‘Bund’. Dit is het historische hart van Shanghai. Het ligt aan de oever van de Huangpu rivier en was het economische hart van de stad in de jaren dertig van de vorige eeuw, toen Shanghai furore maakte als de toegangspoort tot China. Die status heeft het nog steeds niet verloren, want tot op de dag van vandaag mag Shanghai tot één van de motoren worden gerekend van deze economische tijger. De rol van de Bund is echter uitgespeeld. Hier staan alleen nog een aantal fraaie exemplaren van Neoklassieke gebouwen uit de jaren dertig, waar destijds de echt grote handelstransacties plaatsvonden. De handel van vandaag speelt zich echter af in de spiegelende wolkenkrabbers die aan de andere zijde van de Huangpu rivier staan, namelijk in de wijk Pudong. Normaliter heb je vanaf de Bund een prachtig zicht op de indrukwekkende skyline van Shanghai; maar nu helaas niet. Omdat Shanghai de Expo van 2010 organiseert, wordt een groot deel van het centrum namelijk gerenoveerd zodat Shanghai in mei 2010 de blits kan maken. En reken maar dat het ook gebeurd. Ook de promenade aan de Huangpu rivier wordt volledig herbouwd waardoor het zicht op wolkenkrabbers van Pudong voor het grootste deel wordt geblokkeerd. De Bund is nu echter wel een prima plek om te zien hoe de Chinezen de renovatie aanpakken. Er wordt vierentwintig uur per dag gewerkt, en veel van het werk dat gedaan moet worden is nog echte noeste arbeid. Bergen zand worden met schop en prehistorische kruiwagen verplaatst, zakken cement worden met de hand de steigers op gesjouwd en zware materialen worden verplaatst door teams van tientallen bouwvakkers. De bouwvakkers zijn gemakkelijk herkenbaar aan het doorwerkte gezicht waar een fel gele bouwhelm op staat. |
|
 |
|
Het zicht op de skyline van Shanghai wordt vertroebeld door de hevige smog |
|
Na de Bund besluiten we de Nanjing straat af te struinen. Het contrast met de Bund kan niet groter zijn. Dat ook de Nanjing straat ooit een bouwput is geweest is niet meer te zien. Ook van de door weer en wind getekende bouwvakkers met gele helmen is geen spoor meer te vinden. De Nanjing straat heeft zich ontwikkeld tot de super de luxe winkelstraat van Shanghai waar inmiddels alle grote westerse merken hun eigen winkel hebben geopend. De Chinezen die de laatste decennia hebben geprofiteerd van de economische groei van hun land, lopen nu winkel in en uit op zoek naar de nieuwste mode. Ook de ketens van de westerse fast food restaurants zitten op deze zondag tjokvol. Als we even de warmte van de McDonalds opzoeken om onze, inmiddels ijskoud geworden handen te warmen aan een kopje koffie, moeten we vechten voor een plekje. Nadat we weer enigszins zijn opgewarmd, vervolgen we onze tocht over de Nanjing straat. Regelmatig worden we door goed Engels sprekende Chinezen aangesproken. Meestal is de start van het gesprek hun verbazing over de lengte van Edwin. Zonder uitzondering zijn de Chinezen die we vandaag spreken vriendelijk, open, goedlachs en zeer beleefd. Door de meeste Chinezen die we spreken, worden we uitgenodigd om mee te gaan naar één of andere thee ceremonie. Het schijnt een soort van grote bijeenkomst te zijn waar verschillende minderheidsgroeperingen uit China, de thee van hun streek aanprijzen. We houden de uitnodigingen netjes af omdat we er de voorkeur aangeven om het beperkte aantal dagen dat we in Shanghai hebben, door te brengen door de stad te verkennen. Voor de Chinezen is de thee ceremonie echter het gesprek van de dag. Dit heeft vooral te maken met het feit dat je gedurende de ceremonies de thee uit de verschillende regio’s gratis mag proeven, althans dat denken we. | |
 |
|
Mensen op zoek naar een partner op de partner-markt in Shanghai |
|
| Onze wandeling over de Nanjing straat brengt ons uiteindelijk bij het Renmin park, dat midden in de stad ligt. Ook hier komen we in gesprek met een uiterst vriendelijk koppel dat ons uiteraard ook uitnodigt om mee te gaan naar de thee ceremonie. Ze vertellen ons echter ook dat in het park een soort van levenspartnermarkt gaande is waar mensen op afkomen die op zoek zijn naar een partner. In een bepaald deel van het park zijn briefjes opgehangen met profielen van mensen die op zoek zijn naar een partner. Zo laten we ons vertellen dat er op één van de briefjes staat geschreven dat een hoogopgeleide Chinese jonge vrouw van 1 meter 70 lengte en een gewicht van 70 kilogram, op zoek is naar een partner. Voor de geïnteresseerden is er ook een telefoonnummer bij vermeld. Het valt ons op dat er vooral veel oudere mensen rondlopen. Een oudere Chinese man legt ons vervolgens uit dat het veelal de ouders van de jonge mensen zijn, die voor hun zoon of dochter op zoek gaan. De man geeft als reden dat de hoogopgeleide jonge Chinees van tegenwoordig het zo druk heeft met zijn of haar carrière, dat er geen tijd meer is om op zoek te gaan naar een partner. Ouders waarvan de zoon of dochter tegen het 28e levensjaar loopt en nog vrijgezel is, beginnen zich vervolgens zorgen te maken en gaan daarom vaak namens hun zoon of dochter op zoek. En één van de mogelijkheden is dus het bezoeken van de levenspartnermarkt op zondag in het Renmin park van Shanghai.
In een ander deel van het park komen we in de Engelse hoek terecht. Hier verzamelen zich elk weekend mensen die graag in het Engels met andere communiceren. We zijn uiteraard van harte welkom en binnen no-time staat er een behoorlijke groep nieuwsgierige Chinezen om ons heen. Het gesprek gaat in eerste instantie over koetjes en kalfjes, maar al gauw zijn er Chinezen die ons vagen naar het euthanasie en abortusbeleid in Nederland. Ook de onderwerpen doodstraf, varkensgriep, de economische crisis, en andere politieke kwesties worden besproken. De Chinese politieke situatie wordt echter vakkundig ontweken. Al met al hebben we een superleuke tijd in het park en nemen we met pijn in ons hart, maar eigenlijk vooral vanwege de inmiddels koud geworden vingers en tenen, afscheid van onze Engels gesprekpartners. We nemen de metro nog even naar de wijk Pudong om een paar foto’s te maken van de wolkenkrabbers, waarna we lekker gaan eten op een eetmarkt waar veel kleine restaurantjes hun gerechten aanbieden, die je vervolgens op een soort van gezamenlijk terras kunt opeten. Onze eerste dag in China is ten einde. We hebben genoten van de vriendelijke en hartelijke Chinezen en kijken uit naar de periode die komen gaat. | |
