Hángzhōu: de Chinese stad van de liefde | |
Tunxi (China), 1 januari 2010 |
|
Hángzhōu is onze tweede bestemming in China, nadat we Shànghăi hebben verkend. Het contrast tussen beide steden is groot. Daar waar Shànghăi één van China’s economische bolwerken is waar geld en business de boventoon voeren, is Hángzhōu de stad van de romantiek. De stad heeft veel te bieden. Het eerste Nationale Wetland Park en de theedorpen in de nabijheid zijn zeker een bezoek waard, maar het grote meer (West Lake) dat in het centrum van de stad ligt is hetgeen waar de bezoekers voornamelijk voor naar de stad komen. Als je de landkaart van de stad bekijkt, dan lijkt het West Lake een groot meer maar niet veel meer dan dat. Wanneer je echter op een typisch Chinese heiige dag aan de rand van het meer staat en de overkant niet kan zien, begin je echter wat meer ontzag voor de omvang te krijgen. Al vanaf de negende eeuw is men bezig geweest met de ontwikkeling het meer. Zo zijn er in de negende en elfde eeuw enkele historische “dijken” dwars door het meer gebouwd met gebaggerd slip. Ook werden er complete eilanden aangelegd met mooie parken en tempels. De dijken liggen er nog steeds, maar de paden en parken die nu te zien zijn, zijn van de laatste decennia. De aanleg is echter met zorg gedaan. Men heeft niet geprobeerd om een kitscherige kopie te maken van vroegere tijden, maar er is een combinatie gemaakt van nieuw en klassiek. Het belangrijkste is echter dat er voor ieders wat wils is. Verliefde koppeltjes opteren graag voor een boottochtje in een roeibootje over het meer, terwijl de inwoners van Hángzhōu de parken volop gebruiken. |
|
Karaoke in een stadspark in hartje Hángzhōu |
|
Onze favoriete activiteit bij het West Lake is simpelweg rondlopen. Een rondje rond het meer is zo’n twaalf kilometer en in de omliggende parken zijn nog prachtige andere wandelingen te maken. Als bezoeker is het een genot om in de parken te bekijken hoe de Chinezen zich vermaken. Chinezen hebben namelijk de prettige eigenschap dat ze zich niet snel schamen en daarom zoeken zij hun vertier in het openbaar. Karaoke is één van de grote hobby’s van de Chinezen en dat vindt dan ook gewoon in de openlucht plaats. De begeleidende muziek voor de zanger komt niet van een geluidsband, maar van echte muziekanten. In de parken zitten op verschillende plaatsen muziekgroepen die een flink repertoire aan muziekstukken kennen en tegen betaling mag de zanger meezingen. Voor een Westers gehoor klinkt de Chinese muziek meer als een kattengejengel, maar de Chinezen zijn er dol op. Bij de karaokegroepen zitten groepjes ouderen op meegebrachte vissersstoeltjes en met een thermosfles thee om uren achter elkaar te kunnen genieten van deze muziek. Daar waar karaoke in het Westen vaak wordt geassocieerd met veel alcoholische drank, wordt het hier uiterst serieus genomen. Er wordt niemand uitgelachen om valse noten, maar iedereen krijgt een net applausje voor zijn poging. Niet alleen de stembanden worden getraind in het park. Door jong en oud wordt gesport en vooral veel lol gemaakt. In één uithoek van een park heeft iemand zijn radio op volle sterkte aangezet en daar heeft een groep stijldansers zich verzameld. Het park is van iedereen en voor iedereen. Ook kunst heeft een plaats gekregen. In en om het water zijn kunstwerken van brons geplaatst, maar een oudere man weet ook zijn eigen kunst een plekje in het park te geven. Iedere dag maakt hij nieuwe waterkunst. Met een grote kwast kalligrafeert hij met water Chinese karakters op de grond, waar mensen met bewondering omheen lopen. Het ziet er prachtig uit, en door de kou en de vochtige omstandigheden kunnen mensen er urenlang van genieten. Na twee dagen te hebben genoten van het West Lake en haar omliggende parken, komen de andere attracties aan bod. Middels het goed georganiseerde stadsbusnetwerk van Hángzhōu zijn er verschillende mooie plaatsen gemakkelijk bereikbaar. Het eerste Chinese Nationale Wetland park ligt aan de rand van de stad tegen het Westelijke busstation aan en is zeker de moeite van een bezoekje waard. Het gebied bestaat uit vele vennetjes omringt met wuivend riet, waar zich veel vogels in ophouden. Wanneer de hoge entreeprijs (als buitenlander werd aan ons 8 euro gevraagd, in plaats van de op de website gepubliceerde 4 euro) je afschrikt, kun je net als ons in de gebieden aangrenzend aan het echte park gaan rondlopen waar ook veel moois te zien is. Ook het theedorpje Lóngjĭng trekt het nodige bekijks van voornamelijk Chinese toeristen. De pittoreske ligging in de heuvels rondom de stad, zorgt voor een leuk uitje met vele wandelmogelijkheden. |
|
Waterkunst wordt door jong en oud met bewondering bekeken |
|
Eenmaal weer terug in de stad, trekt het meer toch weer aan. De avond voordat we de stad weer gaan verlaten, kunnen we het toch niet laten om nog een keer terug te gaan. Gewoon om nog even kijken naar het mooie meer en de mensen die van deze omgeving genieten. Volgens een onderzoek zijn de mensen uit Hángzhōu de meest gelukkige mensen van China en als je hier rondloopt, geloof je dat graag. Er hangt hier een goede atmosfeer. Daar waar het ons in Shànghăi opviel dat mensen vooral praktisch gekleed gaan, is er hier meer aandacht voor frivolere kleding. Het ziet er hier op één of andere manier allemaal wat vriendelijker uit. We kopen een paar flinterdunne broden gevuld met kruiden bij een straatstalletje en gaan lekker met z’n tweeën op een bankje zitten. Samen genieten op een bankje. Hángzhōu, de stad van de romantiek, is een perfecte plaats om dat te doen. © copyright - Babakoto.eu / 2010 |