De Kaapverdische ferry: wel of niet?
São Filipe (Kaapverdië), 9 november 2006
Welk reisboek over Kaapverdie je ook openslaat, ze raden het reizen per ferry allemaal af. Dat is lastig voor een land wat uit eilanden bestaat, omdat het enige alternatief het dure vliegtuig is. De reden om niet met de ferry te reizen heeft niet zozeer te maken met de veiligheid van de boten, maar veel meer met de afwezigheid van enig comfort. En comfort is nu net hetgeen de hedendaagse reiziger zoekt. Wij namen de proef op de som en kochten tickets voor één van de ferries.

Kaapverdië bestaat uit negen bewoonde eilanden die allen per ferry te bereiken zijn. Zeven van de eilanden (allen met uitzondering van Brava en Santo Antão) zijn ook per vliegtuig bereikbaar. De meeste toeristen gebruiken het vliegtuig als transportmiddel tussen de eilanden, mede gezien het feit dat dit veel tijds-efficienter is. Men wil immers zoveel mogelijk zien tijdens de reis. Veel toeristen worden echter ook afgeschrikt door het comfort van de schepen. Die angst wordt mede veroorzaakt door reis-websites zoals www.bela-vista.net. Daarop staat letterlijk vermeld over de schepen Barlavento en Sotavento: “Tough passenger ship of the 1980s, technically ok, but the interior was never repaired. Unfit for 99% of the tourists”. Niet echt een uitnodiging dus.
De Barlavento vaart tussen de eilanden Santiago, Brava, Fogo en Maio
 
Tijdens onze reis aan Kaapverdië willen we dolgraag het eiland Brava zien (zie voor meer informatie het artikel over Brava en Fogo). Brava is echter een eiland waarop niet gevolgen wordt zodat we zijn aangewezen op de boot, de Barlavento in dit geval. We kopen onze tickets in Praia (hoofdstad van Kaapverdië, gelegen op het eiland Santiago) en hopen er het beste van. In het verleden scheen het vaarschema van de ferries zeer onvoorspelbaar te zijn, maar ons is daar niets van gebleken. De huidige eigenaar van de Barlavento (Polar; met kantoor in Praia) probeert zoveel mogelijk via schema te varen. De Barlavento vaart overigens in een vast patroon tussen de eilanden Santiago, Brava, Fogo en Maio.

We hebben een ticket voor de boot van maandagavond 23.00 uur. De bootreis naar Brava duurt volgens het schema acht uur waardoor we rond 07.00 uur dienen aan te komen in Furna op Brava. We worden verzocht twee uur van tevoren aanwezig te zijn. Als we in de haven aankomen is er al behoorlijk wat bedrijvigheid gaande op en rondom de Barlavento. Het schip wordt ingeladen middels twee kranen, waarvan er één voorop het schip staat, en één achterop. De Barlavento is naast passagiersschip, vooral ook vracht schip. Middels het schip worden de verschillende eilanden bevoorraadt. Er wordt van alles ingeladen, van bananen en motorblokken, tot zakken rijst en geiten. De passagiers staan netjes op de kade te wachten totdat de “boarding” gaat beginnen. Men verdringt zich enigszins bij de loopplank naar het schip, om bij boarding zo snel mogelijk het schip op te kunnen. Alles gaat desondanks redelijk ordelijk.
Passagiers proberen een comfortabele slaaphouding in te nemen
 
Een uur voor vertrek begint de boarding. Nu wordt het dringen bij de loopplank. Onder aan de loopplank staat een oudere potige dame die de boarding in goede banen moet leiden en de kaartjes controleert. De eerste passagiers lopen de loopplank op en rennen bijna letterlijk naar het bovenste dek. Het schip heeft naast het ruim, twee dekken. Het onderste dek is het dek waarop het schip op komt. Het bovenste dek is het dek waarop onder andere de kajuit van de kapitein zich bevindt. In het ruim van het schip staan de stoelen voor de passagiers opgesteld. Het zijn er ongeveer 75. Het zijn redelijk comfortabele stoelen die vergelijkbaar zijn met de stoelen van een vliegtuig (je kunt onder andere de leuning instellen). De beenruimte is echter veel beter dan bij een vliegtuig. Op de twee dekken heb je alleen maar looppaden naar de verschillende kajuiten (die overigens niet voor de passagiers zijn) en een aantal bankjes die je kunt gebruiken om van het uitzicht te genieten.

De passagiers zie zich onder aan de loopplank hebben staan verdringen om als eerste de boot op te kunnen, nestelen zich meteen op het bovenste dek. Ze slaan zelf meegebrachte deken uit en beginnen bedden te improviseren op de looppaden en bankjes. Dat geeft ons het vermoeden dat het waarschijnlijk comfortabler is om de nacht buiten door te brengen dan diep in het ruim.
De Barlavento is net gearriveerd in Furna op Brava
 
Aangezien wij achteraan in de rij staan, zijn wij aangewezen op het ruim. We weten twee stoelen te bemachtigen tegen de achterwand van de passagiersruimte zodat we onze rugzakken veilig onder de stoelen kunnen opbergen. Op die manier hoeven we niet bang te zijn dat er van achter uit iets uit de bagage gestolen kan worden. Ook in het ruim beginnen de mensen hun bed voor de nacht te improviseren. Sommigen nemen ons inziens oncomfortable slaaphoudingen aan op enkele stoelen, terwijl anderen uitgestrekt op de grond gaan liggen op zelf meegebrachte dekens. Aangezien veel mensen een plaats op het dek hebben weten te bemachtigen, is het gelukkig niet zo druk in het ruim. Het is er overigens wel warm. De enige ventilatie vindt plaats via de kleine patrijspoorten in de zijkant van het schip. Wij nemen plaats in onze stoelen en aanschouwen de bedrijvigheid die gaande in om goede slaapplaatsen te creëren voor de aanstaande nacht. Voor ons is dat niet van toepassing, aangezien wij er vanuit gaan dat het voor ons een slapeloze nacht wordt.

Met twintig minuten vertraging vertrekt de boot. Eenmaal buiten de haven blaast de zeewind frisse lucht naar binnen waardoor de temparatuur in het ruim dragelijk wordt. Langzaam maar zeker vallen de meeste mensen in slaap. De zee is rustig en met een snelheid van ongeveer 20 kilometer per uur kabbelt de Barlavento op weg naar Brava. Ondanks het feit dat we ons voorbereid hadden op een slapeloze nacht, proberen we een paar uurtjes te slapen. Ivonne probeert haar draai te vinden op een paar stoelen, terwijl ik een slaapmat uitrol en op de grond ga liggen. Echt slapen is het niet, maar het is wel een manier om de lange nacht te korten. Voor ons werd het al met al een redelijk comfortabele overtocht die zeker de moeite waard is, zeker als je ook een stukje van het Kaapverdische ferry-leven wilt meemaken.

Maar, men zijt gewaarschuwd. De overtocht kan namelijk ook heel anders zijn. De zee kan zeer ruig zijn (golven tot 10 meter hoogte) waardoor het schip behoorlijk te keer kan gaan. In dat geval mogen de passagiers niet op de dekken, waardoor iedereen in het ruim moet plaatsnemen. Daarnaast worden de patrijspoorten gesloten waardoor er bijna geen ventilate meer is. Als je dan nog weet dat veel mensen zee-ziek worden bij een ruige zee, zijn alle ingrediënten aanwezig voor een zeer onconfortabele overtocht. Ons advies: houdt het weer in de gaten.

© copyright - Babakoto.eu / 2006