Wij beginnen onze reis door Centraal Amerika, waarbij we Mexico voor het gemak maar even bijtellen, op het schiereiland Yucatan. Het is veruit het veiligste deel van het land en wordt gekenmerkt door prachtige stranden en indrukwekkende Maya-ruïnes. En die mix blijkt een kaskraker te zijn. Miljoenen Amerikanen, Canadezen en Europeanen vliegen elk jaar weer naar dit deel van Mexico om hun vakantie door te brengen. Grote delen van de kust van Yucatan zijn inmiddels uitgegroeid tot toeristengetto’s, waar alles draait om de toerist. Bestemmingen als Cancun, Isla Cozumel, Playa del Carmen en Tulum hebben weinig meer met Mexico te maken, maar bieden de vakantiegangers de ingrediënten die ze zoeken voor een vakantie: hagelwitte stranden, prachtige hotels, toeristenmarkten en indrukwekkende Maya-ruïnes op een korte rijafstand. En dat alles voor een heel schappelijke prijs.

We verblijven de eerste dagen in het centrum van Cancun. We zijn geen echte strandmensen en vermijden dan ook bewuste de zogenaamde ‘hotelzone’, waar de hotels schouder aan schouder staan. Wettelijk gezien zijn alle stranden in Mexico publiekelijk toegankelijk en mogen hotels zich dus geen stukken strand toe-eigenen. De kust is echter zo vol gebouwd, dat het niet meevalt om ergens een steegje tussen twee hotels te vinden die toegang biedt tot het strand. De receptioniste van ons hotel gaf ons daarom de tip om anders maar gewoon via de lobby van een hotel naar het strand te gaan. Een algemeen geaccepteerde manier om het strand te bereiken vanwege de kleine aantallen steegjes die stranden ontsluit met de openbare weg.

Wij zitten met ons hotel graag in het centrum van de stad. Niet alleen is dat meestal veel gezelliger vanwege de hectiek die kenmerkend is voor een stadscentrum, maar je zit meestal ook in de buurt van winkels, restaurantjes en busstations. Uiteraard blijft het wel een sport een hotelletje te selecteren dat rustig is, zodat je nachtrust niet wordt verpest door bijvoorbeeld een lokale kroeg. De hagelwitte stranden zijn voor ons dus niet zo interessant, maar Yucatan heeft meer. Dit deel van Mexico staat bekend om zijn gevarieerdheid van vogels. Een voorbeeldje: In het stadje Puerto Morelos, op 35 kilometer van Cancun, ligt een botanische tuin van ruim 120 voetbalvelden groot, dat meer dan 250 verschillende vogelsoorten herbergt. In het wild welteverstaan. Yucatan is nog steeds een erg groen deel van Mexico. Dat zie je al vanuit het vliegtuigraam als je aankomt of vertrekt van het vliegveld van Cancun. De vegetatie van Yucatán bestaat voor een groot deel uit tropisch regenwoud, die naar het zuiden toe steeds dichter en hoger wordt. En deze bossen herbergen nog grote aantallen vogelsoorten, zoals kleurrijke Toekans en bezige kolibries.

Voor ons is Yucatan de perfecte start van ons bezoek aan Latijns Amerika. Het is een nieuwe werelddeel voor ons, en dan is het altijd fijn om even ‘rustig aan’ te beginnen. We willen in januari een Spaanse cursus volgen en gebruiken de eerste weken vooral om wat vogels te spotten, Maya ruïnes te bezoeken en te genieten van het kleurrijke Mexicaanse straatleven. We zijn alweer een maand in Mexico en hebben de Mexicanen leren kennen als uitermate vriendelijke mensen. We hebben ook ervaren dat het helemaal niet moeilijk is om zelfs in Yucatan van de gebaande paden af te gaan. Zo bezochten we onder andere het stadje met de prachtige naam Felipe Carrillo Puerto, niet alleen om de uiterst vogelrijke bossen van het gebied te bezoeken, maar ook om ons te vergapen aan het ‘sprekende kruis’. In een klein kerkje van dit stadje, waarvan 99% van de bevolking van Maya-afkomst is, staat een oud en verweerd kruis dat de Maya’s ooit heeft toegesproken om niet op te geven in hun kastenoorlog, die in 1847 uitbrak tussen de Maya’s enerzijds, en de Spanjaarden en de Mexicaanse regering anderzijds. In dit stadje zijn toeristen zeldzaam en wordt je door de lokale kinderen nog nagekeken of je van een andere planeet komt.

Andere delen van Yucatan worden overlopen door toeristen. Vaak is dat geen probleem omdat de steden vaak groot genoeg zijn om de echte grote aantallen, die zich meestal op en rondom het centrale plein concentreren, te ontwijken. Bij de Maya-ruïnes is dat echter wat lastiger. Maar ook hier is een oplossing. Als je zorgt dat je er bent als de poorten om acht uur in de morgen opengaan, heb je nog een aantal uurtjes voordat de toerbussen arriveren. Nog steeds heb je de ruïnes niet voor jezelf, maar de drukte is dan wel acceptabel. We zitten nu in de regionale hoofdstad Campeche. Een prachtig koloniaal stadje, dat nog niet op de radar staat van de westerse toerist, maar wel op dit van de Mexicaanse toerist. De kerstdagen zijn voorbij en morgen is het oudjaardag. Een nieuw reisjaar begint, ongetwijfeld met weer een hoop avonturen.