In Italië konden we overigens weer genieten van prachtige supermarkten met veel verse groenten. Dat was in Albanië wel anders. Daar was het maar behelpen omdat de meeste producten geïmporteerd moeten worden waardoor ze stervensduur zijn. Maar in Italië is dat anders. De Italiaan houdt van uitgebreid koken met verse ingrediënten, en dat zie je in de supermarkten terug. Maar ook hier staat de tijd niet stil. Het viel ons direct op hoeveel dikke Italianen er zijn, zeker als je dat vergelijkt met bijvoorbeeld de mensen in de Balkan landen. Veel stadbussen in Italië zijn tegenwoordig uitgerust met extra brede stoelen voor dikke mensen. Via onder andere het prachtige stadje Tropea (zie ook de fotopresentatie over Tropea), rijden van naar de neus van de laars waar we de 30 minuten durende ferry nemen naar Sicilië. Onze reisgids uit 2010 schrijft dat de korte overtocht slechts 12 Euro per auto mag kosten, maar om één of andere reden is dat verandert: 41 Euro zijn we kwijt voor een enkele reis. Welkom in Sicilië.

We vragen ons af waarom er nog steeds geen brug is gebouwd tussen Sicilië en de rest van Italië. Het schijnt al decennia lang een getouwtrek te zijn in de Italiaanse politiek. De belangrijkste reden dat de brug er nog steeds niet is, is de angst die er leeft dat de brug niet gebouwd kan worden zonder dat de maffia er heel erg rijk van wordt. In dit deel van Italië is de maffia schijnbaar nog steeds zo sterk, dat grote infrastructurele projecten niet uitgevoerd kunnen worden zonder dat een significant deel van het budget in de zakken van deze gasten verdwijnt. Aan de oostkust van Sicilië bezoeken we de steden Catania en Syracusa, en brengen we een bezoek aan de Etna vulkaan. Vooral Catania is een prachtige stad en absoluut de moeite waard. De stad is grotendeels gebouwd met de lava die de stad in 1669 heeft verwoest, toen de Etna zijn meest verwoestende uitbraak had die 122 dagen duurde en die 12000 levens in Catania heeft gekost. Maar de stad is weer opgeveerd. Onder leiding van de Barokarchitect Giovanni Vaccarini, is werkelijk een prachtige stad herrezen, waarvan het centrale plein in de historische binnenstad het zelfs tot de werelderfgoedlijst van de UNESCO heeft geschopt.

Syracuse vonden wij daarentegen een tegenvaller. Ook deze stad is erg mooi, maar de historische binnenstad is tegenwoordig meer een museum dan een echte stad. Alle activiteiten zijn gericht op toeristen waardoor de sfeer van het Italiaanse leven geheel is verdwenen. Vanuit Syracuse zijn we via de zuidkust naar Agrigento gereden. Een middelgrote Siciliaanse stad met een grote trekpleister: de Vallei van de Tempels. Hier liggen nog een aantal tempels uit de tijd dat de Grieken het hier voor het zeggen hadden. Deze tempels dateren uit de 4e tot de 6e eeuw voor Christus en geven een idee van hoe groots deze stad in die tijd moet zijn geweest.

Vanuit Agrigento was het nog slechts een paar honderd kilometer rijden naar Palermo, de grootste stad van Sicilië en de stad waar we al jaren naar uitkeken om te bezoeken. En de stad heeft ons niet teleurgesteld. Ondanks dat Palermo niet de grootse gebouwen en kunstwerken heeft zoals bijvoorbeeld Rome, Napels of Florence, is dit een echte Italiaanse stad; of moeten we Siciliaanse stad zeggen. De mix tussen oude historische gebouwen en het echte Italiaanse leven is nog optimaal hier. Heel veel toeristen komen hier nog niet, waardoor de stad nog puur is. Oude kerkjes, chaotisch verkeer, bergen vuilnis en smalle steegjes met drogende was is hier nog de normaalste zaak van de wereld. Dit is het Sicilië wat we wilden zien. En daarmee werd Palermo dan ook het absolute hoogtepunt van ons bezoek aan deze meest zuidelijke Italiaanse provincie.