Wanneer we Bosnië Herzegovina enkele weken later verlaten, hebben we een gemengd gevoel over de toekomst van het land. Je proeft het nationalisme van de verschillende bevolkingsgroepen nog heel duidelijk. Dat uit zich in onschuldige voetbalshirtjes, maar ook met T-shirts van Ratko Mladic en slogans op de muren met “Anti Dayton” waarmee men laat weten dat het vredesakkoord niet voor iedereen optimaal is. (Zie meer over Bosnië Hezegivina in dit Artikel)

Montenegro is de volgende bestemming in het voormalige Joegoslavië. Een land dat door sommigen het mooiste land van Europa wordt genoemd en het is inderdaad een prachtige reisbestemming. Aan het begin van het jaar bezochten we al Baai van Kotor aan de kust en het Lovcen National Park. Nu komt het Durmitor National Park aan bod, waar we onze beenspieren trainen tijdens prachtige wandelingen. Voor degene die meer van rijden houdt dan van wandelen, is dit park ook zeer geschikt. Eén van onze favoriete verharde autoroutes in Europa, gaat dwars door dit park. Elke uitzicht is anders en er is langs grote delen van de route geen ontwikkeling. Echt een route aangelegd om mooi te zijn. Het is de route van de Bosnische grens bij Granicni Prijelaz Scepan Polje, langs de Liva rivier en het Pivsko Jezero meer. Halverwege het meer gaat er een kleine kronkelweg naar het Durmitor National Park. In één woord: geweldig! (Zie ook de foto-impressie van Durmitor NP)

Vanuit Durmitor National Park rijden we via Biogradska Gora National Park naar het plaatsje Plav, dat is gelegen aan een mooi meer. Het aantal toeristen is daar nog laag en mensen zijn er vriendelijk. Van andere 4x4 rijders hadden we gehoord dat de nabij gelegen grenspost met Albanië geopend is, waardoor je over de spectaculaire weg bij Vermosh kunt rijden. Onze reisgids en verschillende wegenkaarten vermelden deze grensovergang niet, maar we kunnen inmiddels uit eigen ervaring melden dat de grens inderdaad geopend is en dat de route naar Shkodra inderdaad spectaculair is. Nog beter nieuws is dat er tegenwoordig slechts 30 kilometer onverhard is. (Het stuk net na de Montenegrijnse grens) en dat een groot deel van deze route dus met een personenwagen vanuit Shkodra is te bezoeken. Men is druk bezig met wegwerkzaamheden, dus waarschijnlijk is de hele route naar Plav binnen enkele jaren voor motorrijders en personenauto's toegankelijk.

In Shkodra verblijven we bij een super de luxe camping, voor Albanese begrippen althans. Een prima plek om aan de website te werken en onze trip naar Tehthi te plannen. Tehthi is een klein dorpje in de Albanese Alpen. Een beruchte weg van zo'n 60 kilometer gaat naar dit dorp, al is de weg veel minder berucht geworden sinds hij grotendeels is verhard. Slechts de laatste 15 kilometer daal je af over een smalle, onverharde weg van ruim 1500 meter naar 740 meter. Dit is het gedeelte van de weg waarover reisgidsen adviseren dat je beter niet zelf kunt rijden. Een echt gevaarlijke weg is het niet, al moet je wel comfortabel zijn in het terug uit steken in het geval je een tegenligger tegen komt. Ook hier geldt dat de weg waarschijnlijk binnen enkele jaren helemaal verhard is en dan is Tehthi voor iedereen toegankelijk. Het is een mooi gebied en een goede uitvalsbasis om te wandelingen. Er zijn voldoende overnachtingsmogelijkheden in de vorm van kleine pensionnetjes waar je op basis van volpension kunt verblijven. Dit is de plek om je buik te vullen met organische groente en zelf opgekweekte varkentjes als koteletjes. Voor ons komt het hoogtepunt van Tehthi echter enkele dagen later, wanneer we terug rijden naar Shkodra. We volgen de langere 4x4 route (81 kilometer waarvan 51 onverhard) en hier kan onze Toyota weer flink aan de gang. Steile paden met veel losse stenen waar de snelheid vaak niet hoger is dan 7 kilometer per uur. Al deze hobbels worden echter beloond met mooie uitzichten.

De komende weken blijven we nog in het leuke Albanië, waarna we met de ferry oversteken naar Italië. Sicilië staat al langer op ons verlanglijstje, dus we zijn erg benieuwd wat er ons te wachten staat.