We starten ons bezoek aan Roemenië in de hoofdstad Boekarest. In één van de buitenwijken van de stad is een stadscamping gelegen waar we onze zinnen op hebben gezet. Als we er aankomen, blijkt het nog niet zo eenvoudig te zijn om er op te komen. Als Ivonne namelijk wil inchecken, terwijl onze jeep nog voor de gesloten slagboom staat, blijkt dat de manager van de camping Ivonne ervan verdenkt een zigeunerin te zijn, en die zijn schijnbaar niet welkom op de camping. We weten niet of deze twijfel bij de manager komt door het uiterlijk van Ivonne, door onze stoffige jeep, of door het feit dat we per se in een tentje willen kamperen. Toeristen van middelbare leeftijd uit West Europa met een tentje zijn namelijk een uitstervend ras, en daarmee schijnbaar ook een risicofactor. Daarnaast is het zo dat je voor een paar Euro extra ook een bungalowtje op het terrein kunt huren. Dus waarom zou je nog in een tent willen overnachten?

Uiteindelijk weten we de manager ervan te overtuigen dat we geen zigeuners zijn waardoor de slagboom alsnog voor ons open gaat. Als we vragen waarom zigeuners niet welkom zijn, steekt hij de reden niet onder stoelen of banken: “Zigeuners zorgen voor veel problemen”. Boekarest blijkt uiteindelijk een mooie stad te zijn. Veel bezoekers zullen ongetwijfeld zeggen dat de stad niet vergelijkbaar is met steden als Praag, Budapest of zelfs Sofia, maar toch heerst er een gezellige en gemoedelijke sfeer in stad, vooral in het oude centrum waar het werkelijk barst van de gezellige cafés en terrassen. De belangrijkste toeristische attractie van de stad is ongetwijfeld het enorme paleis in het hart van de stad, na het Pentagon het grootste gebouw ter wereld. Het gebouw is 270 bij 240 meter, 86 meter hoog en 92 meter diep en heeft 12 verdiepingen en 8 ondergrondse niveaus. Binnen bevinden zich 2000 zalen en kamers. Deze kolos is één van de prestigeprojecten van de voormalige dictator Nicolae Ceaușescu.


Zigeunerin
Kazanlak (Bulgarije) naar Osijek (Kroatië), juli 2014

We starten ons bezoek aan Roemenië in de hoofdstad Boekarest. In één van de buitenwijken van de stad is een stadscamping gelegen waar we onze zinnen op hebben gezet. Als we er aankomen, blijkt het nog niet zo eenvoudig te zijn om er op te komen. Als Ivonne namelijk wil inchecken, terwijl onze jeep nog voor de gesloten slagboom staat, blijkt dat de manager van de camping Ivonne ervan verdenkt een zigeunerin te zijn, en die zijn schijnbaar niet welkom op de camping. We weten niet of deze twijfel bij de manager komt door het uiterlijk van Ivonne, door onze stoffige jeep, of door het feit dat we per se in een tentje willen kamperen. Toeristen van middelbare leeftijd uit West Europa met een tentje zijn namelijk een uitstervend ras, en daarmee schijnbaar ook een risicofactor. Daarnaast is het zo dat je voor een paar Euro extra ook een bungalowtje op het terrein kunt huren. Dus waarom zou je nog in een tent willen overnachten? Uiteindelijk weten we de manager ervan te overtuigen dat we geen zigeuners zijn waardoor de slagboom alsnog voor ons open gaat. Als we vragen waarom zigeuners niet welkom zijn, steekt hij de reden niet onder stoelen of banken: “Zigeuners zorgen voor veel problemen”. Boekarest blijkt uiteindelijk een mooie stad te zijn. Veel bezoekers zullen ongetwijfeld zeggen dat de stad niet vergelijkbaar is met steden als Praag, Budapest of zelfs Sofia, maar toch heerst er een gezellige en gemoedelijke sfeer in stad, vooral in het oude centrum waar het werkelijk barst van de gezellige cafés en terrassen. De belangrijkste toeristische attractie van de stad is ongetwijfeld het enorme paleis in het hart van de stad, na het Pentagon het grootste gebouw ter wereld. Het gebouw is 270 bij 240 meter, 86 meter hoog en 92 meter diep en heeft 12 verdiepingen en 8 ondergrondse niveaus. Binnen bevinden zich 2000 zalen en kamers. Deze kolos is één van de prestigeprojecten van de voormalige dictator Nicolae Ceaușescu.

Een selfie van ons voor het gigantisch grote paleis (nu parlement) in Boekarest

Buiten de hoofdstad Boekarest blijkt Roemenië vooral nog een land te zijn dat voornamelijk rust op de landbouw. Hele grote steden zijn er buiten Boekarest niet en op het platteland zie je dat veel mensen nog hun brood verdienen op het land. Paard en wagen zijn nog steeds niet uit het straatbeeld weg te denken, terwijl je wel merkt dat het land forse stappen aan het maken is. De infrastructuur wordt snel beter, er verschijnen moderne auto’s in het straatbeeld en veel dorpjes krijgen een facelift, veelal gefinancierd door de Europese Unie. Het verschil tussen rijk en arm is zichtbaar aanwezig. Zo zijn er grote groepen mensen die zich een dure Mercedes, BMW of Audi kunnen veroorloven, terwijl andere groepen hout sprokkelen of harde arbeid op het land uitvoeren om de eindjes aan elkaar te knopen. Wij hebben Roemenië als een veilig land ervaren om in te reizen. Dat is niet zo vanzelfsprekend als het klinkt. Veel westerse kampeerders mijden Roemenië, en overigens vooral ook Bulgarije, omdat men denkt (al dan niet terecht) dat de landen onveilig zijn. Veel Roemenen zijn zich bewust van dit slechte imago en wijten dit negatieve beeld vooral aan de Roma gemeenschap van het land, die volgens hen als roofbendes door Europa trekken. Het postcommunistische ultrakapitalisme resulteerde namelijk in de groeiende kloof tussen arm en rijk in Roemenië. Toen na toetreding tot de Europese Unie de grenzen wegvielen, kozen kansloze groepen (waaronder de Roma) hun heil te gaan zoeken in de rijke West-Europese landen. Daar was niet alleen veel meer te halen, maar door de softere aanpak in die landen, is de kans op arrestatie, laat staan vervolging, bijna nihil. Roemenië zelf voelt echter als een land waar de criminaliteit niet hoger is dan in veel andere landen in Europa. Er is wat ons betreft dus geen reden om het land te mijden. Zie ook onze foto-impressie van Roemenië.

Arme boeren op een armoedig karretje in Moldavië

We hebben ook nog een uitstapje naar Moldavië gemaakt. Dit kleine landje, en ongetwijfeld één van de minst bekende landen van Europa, lijkt in heel veel opzichten op Roemenië. Het landschap is bijna hetzelfde, de cultuur lijkt op elkaar en zelfs de vlag is bijna identiek. Het meest interessante van Moldavië vonden wij de afvallige provincie Transnistrië, die in tegenstelling tot het overige deel van Moldavië vooral op Rusland is gericht (zie ook het artikel over Transnistrië). In het verleden was deze afvallige provincie nog een soort van communistisch themapark, maar daarvan zie je tegenwoordig eigenlijk weinig meer terug. Desondanks is een bezoekje wel de moeite waard, omdat de provincie zich over de decennia heeft ontwikkeld als een soort van apart land, echter door niemand erkend, maar wel met een eigen politiemacht, een eigen leger en zelfs eigen geld. Na een maand in Roemenië en Moldavië te zijn geweest, steken we de grens met Hongarije over. We reizen langzaam maar zeker weer verder naar het westen, waardoor we steeds meer het gevoel krijgen weer in West-Europa te komen. Maar niet voor lang, want het plan is om weer naar het zuiden af te buigen. Bosnië & Herzegovina, Montenegro en Albanië liggen in het vizier.

Snel en langzaam transport in het noorden van Roemenië

Roemenië beschikt meer en meer over goede campings

Het platteland van Modavië oogt armer dan het platteland van Roemenië

De politie in Moldavië rijdt nog steeds in een Lada

Een bedelaar in een park van de hoofdstad van Moldavië: Chisinau © copyright - Babakoto.eu / 2014