Nooit eerder waren we in de Kaukasus. Dit deel van Europa, of moeten we Azië zeggen, was volledig onbekend voor ons. Al dat we van de regio wisten, waren de verhalen op de nieuwszenders over het geweld en de ellende die dit gebied de afgelopen decennia geteisterd heeft. Namen van regio’s als Abchazië, Nagorno-Karabach, Ossetië, Tsjetsjenië en Dagestan roepen alleen maar ellende op. Dit zijn allemaal gebieden in de Kaukasus die op één of andere manier, een al dan niet verregaande autonomie nastreven. Het is een gebied met een grote diversiteit aan volkeren en culturen die op één of andere manier met elkaar moeten leren leven. De realiteit is op dit moment echter anders; je zou al snel tot de conclusie kunnen komen dat het momenteel een zooitje ongeregeld is.

Als we het over de Kaukasus hebben, dan denken we al gauw aan de drie typische Kaukasuslanden, te weten Armenië, Georgië en Azerbeidzjan. Deze drie landen zijn op dit moment prima te bezoeken en hebben reizigers veel te bieden. Ten noorden van het Kaukasusgebergte liggen echter de probleemgebieden die tot Rusland behoren. Denk daarbij aan Dagestan, Noord-Ossetië, Tsjetsjenië, Ingoesjetië, Kabardië-Balkarië en Karatsjai-Tsjerkessië. Al deze regio’s zorgen voor een behoorlijke hoofdpijn bij de Russische president Poetin, en geen van de regio’s is op dit moment veilig om te bezoeken. Dat doen we dan ook niet. De zuidelijke Kaukasus is echter veilig, waardoor we onze jeep zonder problemen door Armenië, Georgië en Azerbeidzjan kunnen sturen.


Onze eerste ontmoeting met de Kaukasus
Goris (Armenië) naar Sighnaghi (Georgië), april 2014

Nooit eerder waren we in de Kaukasus. Dit deel van Europa, of moeten we Azië zeggen, was volledig onbekend voor ons. Al dat we van de regio wisten, waren de verhalen op de nieuwszenders over het geweld en de ellende die dit gebied de afgelopen decennia geteisterd heeft. Namen van regio’s als Abchazië, Nagorno-Karabach, Ossetië, Tsjetsjenië en Dagestan roepen alleen maar ellende op. Dit zijn allemaal gebieden in de Kaukasus die op één of andere manier, een al dan niet verregaande autonomie nastreven. Het is een gebied met een grote diversiteit aan volkeren en culturen die op één of andere manier met elkaar moeten leren leven. De realiteit is op dit moment echter anders; je zou al snel tot de conclusie kunnen komen dat het momenteel een zooitje ongeregeld is. Als we het over de Kaukasus hebben, dan denken we al gauw aan de drie typische Kaukasuslanden, te weten Armenië, Georgië en Azerbeidzjan. Deze drie landen zijn op dit moment prima te bezoeken en hebben reizigers veel te bieden. Ten noorden van het Kaukasusgebergte liggen echter de probleemgebieden die tot Rusland behoren. Denk daarbij aan Dagestan, Noord-Ossetië, Tsjetsjenië, Ingoesjetië, Kabardië-Balkarië en Karatsjai-Tsjerkessië. Al deze regio’s zorgen voor een behoorlijke hoofdpijn bij de Russische president Poetin, en geen van de regio’s is op dit moment veilig om te bezoeken. Dat doen we dan ook niet. De zuidelijke Kaukasus is echter veilig, waardoor we onze jeep zonder problemen door Armenië, Georgië en Azerbeidzjan kunnen sturen.

Thuis gemaakte wijn in Coca Cola flessen te koop langs een Armeense weg

Armenië is het armste land van de drie, maar daardoor wellicht ook wel het interessantste land om te bezoeken. De jaren lijken hier te hebben stilgestaan waardoor je al gauw het gevoel krijgt in de Sovjet-Unie te zijn belandt. Slechte wegen, oude Russische auto’s, arme dorpjes en Sovjetstijl gebouwen domineren het land. Het landschap is echter prachtig en de rijke historie van het land zorgen voor een interessante mix van bezienswaardigheden. Een echte aanrader. Als je de grens met Georgië oversteekt, dan merk je direct dat je in een ander land bent. De oude auto’s uit het Sovjet tijdperk zijn grotendeels verdwenen en de wegen zijn vaak in prima conditie. Ook de dorpen en steden zien er veel rijker uit. Op zich is dat opmerkelijk, omdat het Bruto Nationaal Product per hoofd van de bevolking maar honderd US-Dollar per jaar verschilt tussen de twee landen (5600 US$ voor Georgië en 5500 US$ voor Armenië in 2011). Naar alle waarschijnlijkheid heeft Georgië zijn staatsfinanciën beter voor elkaar waardoor ze aanzienlijk kan investeren in de openbare voorzieningen. Ook Georgië is een prachtig land om te bezoeken en is het meest populaire vakantieland in de zuidelijke Kaukasus. Een mooie Zwarte Zee kust, prachtige nationale parken, oude kerken en forten, lekkere wijn, vriendelijke mensen en een subliem landschap in het noorden maken Georgië meer dan de moeite waard. Uiteindelijk moesten we gaan beslissen of we ook het derde land van de zuidelijke Kaukasus, Azerbeidzjan, wilden gaan bezoeken. Na wikken en wegen hebben we besloten dat niet te doen. Daar zijn een aantal redenen voor. Ten eerste is het zo dat Azerbeidzjan een relatief duur land is. Het land is gezegend met veel olie en dat heeft de prijzen de afgelopen jaren flink doen stijgen. Een hotelkamer zoeken in de toeristisch interessante gebieden voor onder de vijftig Euro per nacht is een hele opgave. Daarnaast is Azerbeidzjan voor bestuurders van eigen voertuigen een nachtmerrie. Corrupte politieagenten zijn zeer actief om bestuurders van voertuigen met buitenlands kentekens te bekeuren en ze te motiveren hen om te kopen om snel weer op pad te kunnen zijn. Ook zijn de regels rondom het tijdelijk invoeren van een auto in Azerbeidzjan niet duidelijk en eenduidig. Sommige bestuurders moesten een flinke waarborgsom aan de grens achterlaten, terwijl anderen werden verplicht om een forse ‘wegenbelasting’ te betalen. Toen we na flink wat leeswerk concludeerden dat de bezienswaardigheden in Azerbeidzjan niet heel bijzonder waren ten opzichte van Armenië en Georgië, besloten we het land aan ons voorbij te laten gaan.

Slechte weg in het noorden van Armenië

Wat is ons plan voor de nabije toekomst? Ten eerste willen we nog een paar weken in Georgië blijven. De hoge Kaukasusgebergten in het noorden van het land zijn namelijk nog niet helemaal toegankelijk omdat een aantal bergpassen nog niet geopend zijn na de winter. In de eerste helft van mei schijnt dat te veranderen. Daarnaast houden we het nieuws goed in de gaten omdat we na Georgië naar Kazachstan willen reizen, via Rusland. Onze angst is echter dat de strubbelingen tussen Rusland en Europa, inzake Oekraïne, zullen leiden tot een verslechtering van de situatie in de regio, waardoor het reizen door Rusland met een Europees kenteken tot onvriendelijkheden kan leiden. En aangezien Rusland zo’n beetje de enige goedkope optie is om je auto vanuit Centraal Azië naar Europa te rijden, zijn we erg geïnteresseerd in de verhoudingen tussen Europa en Rusland. Maar voorlopig zijn we nog even in Georgië, en de tijd zal het leren wat de volgende stap gaat worden.

Wij met onze gastheer in een klein guesthouse in Vardzia (Georgië)

Een treinwagon als brug in Georgië

Jawel, het rijdt nog steeds

Zicht over de Georgische hoofdstad Tbilisi

Een koe die de koude winter niet heeft overleeft nabij Davit Gereja in Georgië © copyright - Babakoto.eu / 2014