We hadden besloten om via de westzijde van de Baltische Staten omhoog te rijden en uiteindelijk via de oostzijde weer terug te rijden naar Polen. We reden dus naar de kust en brachten eerst een bezoek aan Vente, een klein dorpje in het uiterste zuidwesten van Litouwen. De camping lag mooi, maar de bestemming viel enigszins tegen. We hadden gehoord dat het een mooie vogelbestemming zou zijn, maar dat bleek uiteindelijk alleen het geval te zijn tijdens de trek. Maar goed, we wilden ook een bezoek brengen aan de nabij gelegen Curonische Landtong, dus de rit is niet voor niets geweest. Het nationale park dat op de Curonische Landtong ligt is mooi en absoluut de moeite waard, maar dit deel van Litouwen wordt in de zomermaanden letterlijk overlopen door toeristen. De meeste mensen komen echter voor het strand en de zandduinen, waardoor je de drukte deels kunt ontlopen door naar andere plekken op de landtong te gaan (zie ook het artikel over de Curonische Landtong).
Via Klaipeda en het spectaculaire koude oorlog museum in Plokstine (zie ook het artikel “Een beetje een 007-gevoel in Litouwen”) zijn we naar Letland gereden.

Landschappelijk gezien zijn deze landen hetzelfde. Uitgestrekte bossen worden onderbroken door kleine traditionele dorpjes met landbouwgrond eromheen. Ook de steden aan de Baltische zee zijn in beide landen vergelijkbaar. Ze hebben allemaal een historische rol gespeeld bij de ontwikkeling van dit gebied eeuwen geleden. Veel van de steden zijn ook voormalige Hanzesteden. Vaak is er nog wel iets van vroegere tijden bewaard gebleven, maar heel veel indruk maakt het echter niet. Dit westelijke deel van Letland heet overigens Kurzeme en is een prima gebied om iets van het provinciale Letland te zien (zie ook ons artikel over Kurzeme). Het absolute hoogtepunt van de regio is wat ons betreft de ooit ultra geheime super spionage antenne van de Russen die ergens diep in de bossen van Kurzeme verscholen ligt.

Voor veel reizigers is Riga het hoogtepunt van hun bezoek aan Letland. De hoofdstad is inderdaad fabelachtig mooi, maar het oude gedeelte van de stad is eigenlijk meer een museum geworden. Er is geen sprake meer van een echte stad, aangezien alle activiteiten gericht zijn op toeristen. Soms is het moeilijk om de echte schoonheid te zien tussen alle toergroepen, restaurants, hotelletjes en elektrische golfkarretjes in. Een bezoek aan de randen van de dag is wellicht het meest bevredigend, omdat je dan in ieder geval de duizenden toeristen van de Cruiseschepen ontloopt. Daarnaast is een wandeling door de wijken buiten het oude centrum ook de moeite waard. Dit deel van de stad is niet alleen veel meer een echte stad, maar je vind er ook de hoogste concentratie Art Nouveau gebouwen van Europa (zie ook onze foto-impressie over Riga).

Via het nationale park Gauja en het historische stadje Cesis rijden we naar Estland. Van verschillende mensen hadden we gehoord dat Litouwen en Letland een meer Russische sfeer zouden uitstralen, en dat Estland meer een Scandinavische sfeer herbergt. Wij vinden, na inmiddels een paar weken in Estland te zijn geweest, dat dat moeilijk te bepalen is. Estland is wel het rijkste en de meest ontwikkelde land van de drie staten, en wekt daardoor wellicht ook een meer (west) Europese indruk. Onze echte introductie met Estland waren overigens de eilanden Saaremaa en Hiiumaa. Dit grootste en het op één na grootste eiland van het land zijn populaire bestemming voor lokale toeristen en kampeerders uit voornamelijk Finland. Het zijn landschappelijk gezien prachtige eilanden, maar ook hier heeft de ontwikkeling toegeslagen. De eilanden zijn hard op weg om omgedoopt te worden tot grootschalige toeristeneilanden, en of dat uiteindelijk ten goede komt aan de sfeer op de eilanden, is maar de vraag. Maar voorlopig zijn het nog prima bestemmingen om met je auto of motor, via de nog vele gravelpaden, verlaten strandjes, kleine dorpjes of oude Sovjet bunkers te bezoeken.