Cricket voor dummies … zoals ons!
Colombo (Sri Lanka), 6 maart 2011

Sri Lanka is net als de rest van het Indische Subcontinent in de ban van het WK cricket. Regelmatig worden we aangesproken op de goede prestaties van Nederland in de wedstrijd tegen Engeland. Schijnbaar hebben we slechts met enkele “runs” verloren en is onze sterspeler Ryan van Doeschate een heel goede speler. Hij kan blijkbaar erg goed slaan en ook nog goed gooien. Meestal knikken we tijdens deze gesprekjes wat schaapachtig mee. In Nederland leeft het cricket niet. Er doen ongeveer 5000 mensen aan cricket en de meeste andere zijn niet geïnteresseerd als het over “wickets”, “runs” en “overs” gaat. Voetballen ligt meer in onze aard en met de wijsheid van Cruijf in het achterhoofd “Als je wilt winnen moet je één keer meer scoren dan je tegenstander”, is het ook een stuk eenvoudiger om te begrijpen.

Wij behoorden tot eergisteren bij degene die niets om het edele cricketspel gaven. Regelmatig hebben we de BBC World uitzendingen vervloekt omdat het bij sportuitzendingen nagenoeg alleen over cricket gaan. Wie zit daar nu op te wachten? Toen we eergisteren hoorden dat we drie dagen op onze vergunning moeten wachten om naar Jaffna te gaan, veranderde onze instelling een beetje. Door deze extra dagen in Colombo, hebben we een kans om een heuse WK wedstrijd mee te maken in het Premadase International Cricket Stadium. Bij het kopen van de kaartjes wacht ons een aangename verrassing. De prijs valt reuze mee. We kunnen goede kaartjes kopen voor de wedstrijd tussen Pakistan en Canada voor een bedrag van 250 LKR (EUR 1,70) per persoon. Dit is de enige wedstrijd die we deze dagen in Colombo kunnen zien. Het WK wordt namelijk georganiseerd door India, Bangladesh en Sri Lanka, waardoor de speelsteden elkaar afwisselen. Pakistan is schijnbaar een goed team, dus wellicht een prima wedstrijd om door het cricketvirus besmet te raken.

Een moment uit de wedstrijd tussen Canada en Pakistan
 

Nadat we de kaartjes op zak hadden, doken we direct het internetcafé in om de spelregels te leren. Het komt er kortweg op neer dat het team dat tijdens zijn slagbeurt het meeste runs maakt de winnaar is. De slagpartij stuurt twee “batters” het veld in, die ieder voor drie paaltjes gaan staan. Als de batter de bal heeft geslagen, lopen de mannen naar de paaltjes aan de andere kant (1 run) en als de bal ver weg is lopen ze weer terug (nog een run). Ze moeten echter uitkijken dat de veldpartij niet de paaltjes omgooit voordat ze de paaltjes bereiken waar ze naar op weg zijn. Dan is de batter “uit” en dat is een “wicket”. Er zijn meerdere manieren om voor een wicket te zorgen, maar de meest voorkomende is als de gooier van de tegenpartij de paaltjes omgooit omdat de batter de bal mist (of omdat de batter de bal met zijn benen tegenhoudt om dat te voorkomen). Deze wickets zijn belangrijk, omdat de slagbeurt maximaal 50 “overs” (6 goed gegooide ballen) duurt óf tot het moment dat er 10 wickets zijn. Een team heeft namelijk elf spelers en als er tien spelers “uit” zijn, dan heb je geen koppel meer dat runs kan maken.

Op donderdag 3 maart is het zover. We gaan naar onze eerste echte cricket match. We hebben al partij gekozen; we behoren bij de Pakistan aanhangers. De Pakistanen hebben tijdens ons bezoek in 2008 een heel goede en gastvrije indruk achtergelaten en we gunnen hen de wereldtitel. Voor Edwin hebben we een heuse Pakistan pet op de kop weten te tikken, Ivonne heeft twee vlaggetjes op haar wangen en als we dan ook nog een vlag uitgereikt krijgen van één van de sponsors, is onze uitdossing compleet. Vanwege onze huidskleur vinden de andere toeschouwers het in het begin wat vreemd dat we niet voor Canada zijn, maar onze uitleg blijkt overtuigend.

Het festijn begint om 14:30 uur. Pakistan wint de tos en kiest om als eerste te gaan slaan. Het gaat niet zo goed met ons team. De bowlers (gooiers) zijn dusdanig goed (of onze slagpartij is zo slecht) dat Pakistan zelden echt ver kan slaan. Als je voor de slagpartij bent, dan hoop je namelijk op “boundaries”. Als de bal namelijk de omheining van het veld raakt/over gaat krijgt de slagpartij namelijk 4 runs zonder te lopen en als de bal zo ver komt zonder te stuiten krijgen ze zelfs 6 runs. Daarbij komt dat de wickets redelijk snel vallen. De andere Pakistan aanhangers kijken echter minder bezorgt. Zij weten namelijk dat hun verlosser nog op de bank zit. Zij raken helemaal in extase als de aanvoerder “Afridi” het veld op komt. Daar waar veel cricketspelers zich specialiseren in bowlen óf batten, is hij een meester in beide. Dit is duidelijk de man die er voor zorgt dat de Sri Lankanen het team van Pakistan aanmoedigen. Hij hoort dan wel niet bij hun land en hij heeft een groot aandeel gehad in het feit dat Sri Lanka van Pakistan heeft verloren; maar dit is een levende cricketheld. Helaas voor Pakistan (en dus ook voor ons) heeft Afridi vandaag geen echt goede slag dag. Hij mept de ballen wel goed weg, maar wordt al redelijk snel “uit” gegooid. Als de tiende wicket valt, heeft Pakistan 184 runs. Op televisie hebben we wel eens gezien dan teams meer dan 300 runs hebben. We hebben er dus een hard hoofd in.

Donkere wolken boven het Cricket stadion in Colombo
 
De slagbeurt van Pakistan heeft drie en een half uur geduurd. Cricket is duidelijk geen sport die je “even” gaat kijken. Het stadion loopt wat voller als Canada aan slag komt. Deze tweede, en laatste, slagbeurt is spannend. Canada moet proberen 185 runs te maken voordat ze uit gewicket zijn of dat hun “overs” voorbij zijn. Pakistan blijkt de moed niet te hebben opgegeven. Iedere “over” wordt er verplicht van bowler gewisseld en het is mooi om te zien hoe de verschillende mannen anders gooien. Enkele halen met gemak de 147 km/uur terwijl andere zacht gooien, maar met veel effect. Ze geven allemaal weinig runs weg, maar de held blijkt Afridi te zijn. Hij gooit niet echt hard, maar super precies. Hij stuurt maar liefst vijf batters naar huis en bij iedere wicket groeit zijn aanzien. Bij cricket wordt je een held door een extreem goede batter te zijn óf een extreem goede bowler; Afridi is beide. Hij is een soort Ryan van Doeschate, maar dan in het kwadraat!

Uiteindelijk lopen we na zeven uur cricket opgetogen het stadion uit. Pakistan heeft met 43 runs gewonnen en we hebben gemerkt dat cricket niet alleen lang duurt, maar dat het ook echt spannend kan zijn. We blijven vinden dat de BBC Word service wat meer zou moeten investeren in de TV-rechten van het internationale voetbal, maar begrijpen in ieder geval beter wat al die mensen in het cricket aanspreekt. De combinatie van baltechniek en teamtactiek is belangrijk en als toeschouwer ben je continu aan het rekenen of het allemaal nog wel goed komt met je team. Als neutrale toeschouwer lijkt het ons nog steeds wat saai om naar te kijken, maar als je eenmaal partij hebt gekozen, is het een spannende vorm van langdurig tijdverdrijf.

© copyright - Babakoto.eu / 2011